Translate

Παρασκευή 17 Οκτωβρίου 2014

Σκέψεις γιά την παρούσα πολιτική συγκυρία..



H ολοκληρωτική ταξική επίθεση του κεφαλαίου, μέσω των εκπροσώπων του Ν.Δ-ΠΑΣΟΚ και 'ακραίου κέντρου',στις δυνάμεις της εργασίας ,έχει πλέον πάρει την μορφή χιονοστιβάδας,καταστρατηγώντας ακόμα και τα τελευταία ράκη δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Η αστική τάξη και οι σύμμαχοί της αδυνατούν,προς το παρόν,να καλύψουν το 'κενό εκπροσώπησης' και αισθάνονται έντονα την πιθανότητα απώλειας της διακυβέρνησης του τόπου ,από τον ΣΥΡΙΖΑ,που μέσω του προέδρου του στην Δ.Ε.Θ. αποσαφήνισε ,εν μέρει,τις πρώτες ελαφρύνσεις και αλλαγές προς όφελος των δυνάμεων της εργασίας..
Την ίδια στιγμή η συνεχής ταξική επίθεση ,και τα αλλεπάλληλα αντιλαϊκά μέτρα,έχουν προκαλέσει κόπωση στα θιγόμενα κοινωνικά στρώματα,τα οποία δείχνουν να έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους (με δισταγμό)σε μια μελλοντική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ,πρωτίστως με την μορφή της ανάθεσης.
Η κυβέρνηση,παρά το ότι παραπαίει ,φαίνεται πως προσπαθεί με κάθε μέσον να διατηρήσει την εξουσία ευελπιστώντας ότι θα συγκεντρώσει 180 βουλευτές γιά να εκλεγεί Πρόεδρος Δημοκρατίας,από την παρούσα Βουλή..
Ο ΣΥΡΙΖΑ,παρά το ότι σε μερικά ζητήματα,έχει κατορθώσει να αναλάβει επιτυχημένες πρωτοβουλίες,μοιάζει να επικεντρώνει την όλη του προσπάθεια στην αποτροπή εκλογής προέδρου από την παρούσα Βουλή,γεγονός που ακινητοποιεί ακόμα περισσότερο τις εξοντωμένες δυνάμεις της εργασίας,ενώ συγχρόνως δηλώσεις στελεχών του του τύπου : 'Oποιος δεν ψηφίσει πρόεδρο δημοκρατίας είναι ευπρόσδεκτος',κινούνται εκτός του αξιακού πλαισίου της Αριστεράς,μιάς και φαίνονται σαν να ορίζουν ως μοναδικό κριτήριο συμμετοχής στα μελλοντικά ψηφοδέλτια ,την στάση βουλευτών,που έως σήμερα με ποικίλους τρόπους,έχουν στηρίξει κάθε εξοντωτικό μέτρο του Καθεστώτος...
Αντί λοιπόν να δημιουργούνται νέα δεδομένα γιά κοινωνικές συμμαχίες των 'από κάτω',παρατηρείται μιά προσκόλληση σε ένα 'αφ'υψηλού' κοινοβουλευτικό παιχνίδι ,που θυμίζει ποδοσφαιρικές μεταγραφές αμφιβόλου ποιότητας.
Εκτός του παραπάνω,μερίδα του ΣΥΡΙΖΑ ,εμφανίζει εκπτώσεις σε βασικές θέσεις υπεράσπισης κοινωνικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων,στην λογική της 'ανατροπής' ,με την λαθεμένη λογική του προσεταιρισμού συντηρητικών στρωμάτων('νοικοκυραίων').
Ταυτόχρονα παρατηρείται μιά αποϊδεολογικοποίηση και αδρανοποίηση πολλών οργανώσεων βάσης,στις οποίες επίσης έχει μειωθεί σημαντικά η συμμετοχή και λειτουργούν γραφειοκρατικά ως 'ιμάντες μεταβίβασης' των κεντρικών θέσεων(που πλέον απέχουν των αποφάσεων του 1ου Συνεδρίου),και κυρίως στην λογική της αντιπολιτικής και των στοιχίσεων..Παρατηρείται μάλιστα το 'παράδοξο' να απομακρύνονται μέλη με κριτική σκέψη,και να εμφανίζεται συγχρόνως αθρόα εγγραφή 'μελών' ,χωρις στοιχειώδη ελεγχο..
Το έλλειμμα δημοκρατίας στο Κόμμα έχει βαθύνει σε μεγάλο βαθμό και ενισχύονται τα φαινόμενα του παραγοντισμού και ο διαγκωνισμός για αναρρίχηση..καθώς και η όλο και μεγαλύτερη αποθάρρυνση φίλων και μελών ως προς το να συμμετέχουν .
Επισημαίνεται επίσης η ολοκληρωτική υποβάθμιση της θεωρητικής κατάρτισης των μελών ,γεγονός που έχει οδηγήσει σε στασιμότητα τις δυνάμεις εκείνες που ριζοσπαστικοποιήθηκαν το 2012.
Συν τοις άλλοις θεμιτές επισκέψεις του προέδρου του Κόμματος σε διαφόρους θεσμούς η ακόμα και πολιτιστικές εκδηλώσεις,αντί να παρουσιάζονται στο μέτρο του ρεαλισμού που τους αναλογεί,ιδεολογικοποιούνται σε υπερθετικό βαθμό ,με αρθρογραφία που 'ξεχνά' ακόμα και βασικές αρχές της Αριστεράς(όπως επί παραδείγματι ο διαχωρισμός Κράτους-Εκκλησίας) γεγονός που δείχνει ότι η κριτική σκέψη εξοβελίζεται στο όνομα της 'ανατροπής'.
Παρόμοια φαινόμενα παρουσιάστηκαν και μόνον στην απειλή απεργίας στον ραδιοσταθμό 'Κόκκινο' ,που ατυχέστατα θεωρήθηκε 'εκβιασμός των εργαζομένων'.
Ανάλογης βαρύτητας προβληματισμό δημιουργούν 'παρεμβάσεις',που χρησιμοποιούν με φτηνό τρόπο την 'πείνα ως επιχείρημα' και όχι ως εχθρό ,ενισχύοντας την αντίληψη ότι Αριστερά σημαίνει 'ένα πιάτο φαγητό' και όχι δημιουργία των μεροληπτικά ταξικών ,εκείνων συλλογικοτήτων που θα ενδυναμώσουν και θα κινητοποιήσουν τους άνεργους,τους υποαπασχολούμενους και τους εξαθλιωμένους ώστε να διεκδικήσουν ενεργητικά μιά καλύτερη ποιότητα ζωής...
Ολα τα παραπάνω,και πολλά ακόμα δημιουργούν εύλογες ανησυχίες για την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ,που παραμένει η μοναδική δύναμη ελπίδας ,ακόμα και στην πιθανή περίπτωση που θα αναλάβει τις τύχες του τόπου ως Κυβέρνηση,μιάς και η οδός προς την εξουσία μόνο 'βασιλική' δεν θα είναι .
Και γιά να παραφράσουμε λιγάκι τον Ελεφάντη ,τις ανατροπές δεν τις κάνουν οι εποχές,οι άνθρωποι τις κάνουν.Και δεν θα μπορέσουν να τις ξανακάνουν αν δεν πιστέψουν πάλι ότι αυτός ο κόσμος,επειδή είναι αβίωτος,μπορεί να αλλάξει,να τον αλλάξουν..
Αλλά για να συμβεί αυτό χρειάζονται ουσιαστικές κοινωνικές συμμαχίες,συμμετοχή και όχι γραφειοκρατικός αποκλεισμός των 'από κάτω' ,ώστε να δημιουργηθεί ένα δημοκρατικό συλλογικό υποκείμενο ,μεροληπτικά ταξικό ,μακριά από 'εθνικές σωτηρίες',όπου το θύμα θα χορεύει μακάβριο χορό με τον θύτη αγκαλιά.

17.10.2014

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου