Η ψήφος στους ναζιστές έχει βάθος

Το πιο σκληρό, το πιο καθυστερημένο τμήμα της κοινωνίας έδωσε συνειδητή ψήφο στο ναζιστικό μόρφωμα

Oταν δί­πλα στο σπί­τι του δο­λο­φο­νη­μέ­νου Παύ­λου Φύσ­σα, στο Κε­ρα­τσί­νι, η να­ζι­στι­κή ορ­γά­νω­ση συ­γκε­ντρώ­νει 10,53% κα­νέ­νας δεν δι­καιού­ται να λέει ό­τι οι ό­σοι και ό­σες ψή­φι­σαν Χρυ­σή Αυ­γή εί­ναι α­πλώς ορ­γι­σμέ­νοι. Όταν κα­τα­γρά­φει σε ό­λη την ε­πι­κρά­τεια, α­πό την Θεσ­σα­λο­νί­κη έως την Κρή­τη δι­ψή­φιο πο­σο­στό, ό­ταν στο μαρ­τυ­ρι­κό Δί­στο­μο οι φα­σί­στες δι­πλα­σιά­ζουν τις ψή­φους τους, πρέ­πει να εί­ναι κα­νείς α­φε­λής να πι­στεύει ό­τι η Χρυ­σή Αυ­γή ήρ­θε για να… φύ­γει. Όταν το να­ζι­στι­κό μόρ­φω­μα, με­τά τις συ­γκλο­νι­στι­κές α­πο­κα­λύ­ψεις, για το ρό­λο του και τις ε­γκλη­μα­τι­κές του πρά­ξεις, κα­τα­φέρ­νει να διεισ­δύει και στο τε­λευ­ταίο χω­ριό, η συ­ζή­τη­ση για το φαι­νό­με­νο αυ­τό, δεν ε­πι­τρέ­πε­ται να πε­ριο­ρί­ζε­ται σε κο­κο­ρο­μα­χίες ά­νευ πε­ριε­χο­μέ­νου. Άλλω­στε, η Χρυ­σή Αυ­γή δεν έ­χει κρύ­ψει την ταυ­τό­τη­τά της. Το α­ντί­θε­το θα έ­λε­γα. Έχει ξε­δι­πλώ­σει στη θεω­ρία και την πρά­ξη, α­να­τρι­χια­στι­κά, ό­λο το μαύ­ρο «α­ξια­κό» της πλαί­σιο. Και με βά­ση αυ­τό κερ­δί­ζει.

Ψή­φος με ά­πο­ψη

Υπάρ­χει μία ά­πο­ψη που ι­σχυ­ρί­ζε­ται –και ό­χι α­βά­σι­μα- ό­τι το να­ζι­στι­κό μόρ­φω­μα κερ­δί­ζει εκ­με­ταλ­λευό­με­νο τη φτώ­χεια, την α­πελ­πι­σία και την ορ­γή των λαϊκών κοι­νω­νι­κών στρω­μά­των. Γι’ αυ­τό και συν­δέει την ά­νο­δο της Χ.Α. με την α­ντι­λαϊκή πο­λι­τι­κή της μνη­μο­νια­κής κυ­βέρ­νη­σης. Η ά­πο­ψη αυ­τή έ­χει α­ναμ­φί­βο­λα βά­ση, αλ­λά α­πό μό­νη της δεν λέει ό­λη την α­λή­θεια. Η ορ­γή, η α­πελ­πι­σία θα μπο­ρού­σε ά­νε­τα να εκ­φρα­στεί στην κάλ­πη, για πα­ρά­δειγ­μα, του ΚΚΕ ή της Α­ΝΤΑΡ­ΣΥΑ, ή των Α­ΝΕΛ και φυ­σι­κά στην κάλ­πη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, που αυ­τή τη στιγ­μή φαί­νε­ται ό­τι α­πο­τε­λεί την ε­ναλ­λα­κτι­κή λύ­ση, τη δύ­να­μη αυ­τή που μπο­ρεί να α­να­κό­ψει την πο­ρεία προς την κοι­νω­νι­κή κα­τα­στρο­φή. Για­τί τό­τε ε­πέ­λε­ξαν να δώ­σουν θε­τι­κή ψή­φο στο να­ζι­στι­κό μόρ­φω­μα; Δεν ή­ξε­ραν; Κα­νείς δεν μπο­ρεί να το ι­σχυ­ρι­στεί αυ­τό. Πα­ρα­πλα­νή­θη­καν; Από ποιον, α­πό τι;
Ισχυ­ρί­ζο­μαι ό­τι η ψή­φος στους να­ζι­στές έ­χει ου­σία, πε­ριε­χό­με­νο, βά­θος, ά­πο­ψη.
Αλλά ας μεί­νου­με στον ι­σχυ­ρι­σμό της πα­ρα­πλα­νη­μέ­νης… ορ­γής. Να κα­τα­λά­βω, αν και α­δυ­να­τώ, ό­τι πο­λί­τες του φτω­χού Κο­λω­νού, ε­ξορ­γι­σμέ­νοι α­πό την έν­δεια, την α­νερ­γία και τη φτώ­χεια ε­πέ­λε­ξαν να τι­μω­ρή­σουν την κυ­βέρ­νη­ση ψη­φί­ζο­ντας τον Κα­σι­διά­ρη και την πα­ρέα του. Το Κο­λω­νά­κι; Πώς στο κα­κό έ­δω­σε 14% στους α­πό­γο­νους του Χίτ­λε­ρ; Η Κη­φι­σιά, η Εκά­λη, το Μα­ρού­σι, το Ψυ­χι­κό, τα α­κρι­βά Νό­τια προά­στια; Και ε­κεί ε­ξορ­γι­σμέ­νοι, πα­ρα­πλα­νη­μέ­νοι;
Εί­ναι αρ­κε­τοί, λοι­πόν, που υ­πο­στη­ρί­ζουν ό­τι η ά­νο­δος των α­κρο­δε­ξιών ή να­ζι­στι­κών κομ­μά­των έ­χει ά­με­ση σχέ­ση με την οι­κο­νο­μι­κή κρί­ση και την ε­ξα­θλίω­ση. Αλλά αν ή­ταν έ­τσι, πώς ε­ξη­γεί­ται η ά­νο­δος των κομ­μά­των αυ­τών, στη Γαλ­λία, την Ολλαν­δία, την Αυ­στρία, τη Δα­νία; Πώς μπο­ρού­με να ερ­μη­νεύ­σου­με την ι­δε­ο­λο­γι­κή ε­πιρ­ροή που α­σκούν τα μορ­φώ­μα­τα αυ­τά ό­χι μό­νο σε προ­λε­τα­ρια­κές μά­ζες, αλ­λά και σε μι­κρο­α­στι­κά ή με­γα­λο­α­στι­κά κοι­νω­νι­κά στρώ­μα­τα;

Οι πολ­λές ό­χθες

 Από πα­λιά στην α­να­νεω­τι­κή και ρι­ζο­σπα­στι­κή α­ρι­στε­ρά, α­πό την ε­πο­χή του «Ρή­γα», μι­λά­γα­με για τις πολ­λα­πλές α­ντι­θέ­σεις μέ­σα στην κοι­νω­νία. Γι’ αυ­τό και στη δη­μό­σια εκ­φώ­νη­σή μας δια­τυ­πώ­να­με την ά­πο­ψη για την α­νά­γκη κα­θο­λι­κής α­πε­λευ­θέ­ρω­σης.
Στην κοι­νω­νία δεν υ­πάρ­χουν δύο ό­χθες, δεν υ­πάρ­χουν μό­νο οι φτω­χοί και οι πλού­σιοι. Αν ή­ταν έ­τσι, οι φτω­χοί, που εί­ναι πολ­λα­πλά­σιοι των πλου­σίων, θα εί­χαν βρει τον τρό­πο να εί­ναι κυ­ρίαρ­χοι σε ό­λο τον πλα­νή­τη. Η ι­στο­ρία, ό­μως, δεν το έ­χει α­πο­δεί­ξει. Σω­στά λέ­γα­με τό­τε, το ι­σχυ­ρι­ζό­μα­στε και σή­με­ρα, ό­τι στην κοι­νω­νία υ­πάρ­χουν πολ­λα­πλές δια­χω­ρι­στι­κές γραμ­μές. Η τα­ξι­κή, εί­ναι μία α­πό αυ­τές, η ση­μα­ντι­κό­τε­ρη, αλ­λά ό­χι η μο­να­δι­κή. Και αν θες να αλ­λά­ξεις τον κό­σμο, ό­πως ε­μείς της ρι­ζο­σπα­στι­κής α­ρι­στε­ράς, δεν μπο­ρεί πα­ρά να προ­σθέ­τεις δί­πλα στην τα­ξι­κή με­ρο­λη­ψία και άλ­λες, πολ­λές με­ρο­λη­ψίες.
Τα να­ζι­στι­κά μορ­φώ­μα­τα το κά­νουν με τον πιο η­χη­ρό, τον πιο δη­μό­σιο τρό­πο. Το­πο­θε­τού­νται με σα­φή­νεια σε ό­λα τα ε­πί­δι­κα, σε ό­λα τα κρί­σι­μα ζη­τή­μα­τα, που δια­μορ­φώ­νουν την ει­κό­να των αν­θρώ­πι­νων και κοι­νω­νι­κών σχέ­σεων. Δια­μορ­φώ­νουν έ­να παζ­λ, που φαί­νε­ται κα­θα­ρά ο να­ζι­στι­κός κό­σμος. Φαί­νο­νται τα κα­φέ, τα ρο­ζ, τα πρά­σι­να, τα κόκ­κι­να τρί­γω­να, το Άου­σβι­τς, οι φούρ­νοι, το πε­ρι­θώ­ριο… Ας δού­με, για πα­ρά­δειγ­μα, τι λέ­νε για τη με­τα­νά­στευ­ση και τους με­τα­νά­στες. Εί­ναι αυ­τοί που πρω­το­στα­τούν στη ρα­τσι­στι­κή θεω­ρία και τη κά­νουν πρά­ξη με τα τάγ­μα­τα ε­φό­δου, με τους ξυ­λο­δαρ­μούς και τις δο­λο­φο­νίες. Τα κόμ­μα­τα ε­ξου­σίας, α­πό την πλευ­ρά τους, υιο­θε­τούν τη ρη­το­ρι­κή των να­ζι­στών, νο­μι­μο­ποιώ­ντας τις ε­γκλη­μα­τι­κές πρά­ξεις.
Η Χ.Α. α­νοι­χτά δια­κη­ρύσ­σει το­ν ε­θνι­κι­σμό, υιο­θε­τώ­ντας εύ­λο­γα, το πα­λαιό πα­σο­κι­κό σύν­θη­μα «η Ελλά­δα α­νή­κει στους Έλλη­νες», που ε­νέ­πνευ­σε κα­τά δή­λω­σή του τον προ­φυ­λα­κι­σμέ­νο βου­λευ­τή της Χ.Α. Στ. Μπού­κου­ρα. Και πί­σω α­πό αυ­τό δια­γκω­νί­ζε­ται έ­να ο­λό­κλη­ρο σύ­στη­μα κομ­μά­των, για να α­πο­δεί­ξει τον πα­τριω­τι­σμό, την ε­νό­τη­τα των ελ­λή­νων, την α­νά­γκη α­πε­λευ­θέ­ρω­σης α­πό το ζυ­γό της Γερ­μα­νίας. Λες και ό­λοι οι κά­τοι­κοι που ζουν σε αυ­τό τον τό­πο έ­χουν ί­δια συμ­φέ­ρο­ντα, ί­διες α­νά­γκες, ί­διες ε­πι­θυ­μίες. Λες και ο Σα­μα­ράς και η πα­ρέα του, δεν α­νή­κουν στο ί­διο ευ­ρω­παϊκό κόμ­μα με αυ­τούς που έ­χουν βου­λιά­ξει την Ευ­ρώ­πη στη κρί­ση και τον κό­σμο της ερ­γα­σίας στη φτώ­χεια. Λες και δεν υ­πάρ­χει έ­να διε­θνι­στι­κό κε­φά­λαιο, που κα­τα­δυ­να­στεύει τα φτω­χά κοι­νω­νι­κά στρώ­μα­τα. Λες και πα­τρί­δα εί­ναι η συ­νο­ρια­κή γραμ­μή, τα βου­νά και τα κτί­ρια και ό­χι άν­θρω­ποι, με κοι­νά συμ­φέ­ρο­ντα, που ζουν στην Ελλά­δα, την Ιτα­λία, την Γερ­μα­νία ή την Ολλαν­δία.
 Η Χ.Α., ε­πί­σης, δεν δι­στά­ζει να το­πο­θε­τη­θεί δη­μό­σια για το ρό­λο της γυ­ναί­κας μέ­σα στην οι­κο­γέ­νεια, αλ­λά και την κοι­νω­νία, ερ­χό­με­νη σε α­πό­λυ­τη α­ντι­πα­ρά­θε­ση με τις ι­δέες της α­ρι­στε­ράς, του γυ­ναι­κείου και του φε­μι­νι­στι­κού κι­νή­μα­τος ι­διαί­τε­ρα.
Κη­ρύσ­σει το μί­σος στον «άλ­λον», στο δια­φο­ρε­τι­κό και τη δια­φο­ρε­τι­κό­τη­τα, ε­πι­χει­ρώ­ντας να ε­πι­βάλ­λει μια κα­νο­νι­κό­τη­τα, μια δή­θεν ορ­θό­δο­ξη ά­πο­ψη για τον κό­σμο και την ορ­γά­νω­ση της κοι­νω­νίας.
Το­πο­θε­τεί­ται υ­πέρ της ε­πα­να­φο­ράς της θα­να­τι­κής ποι­νής, του πε­ρισ­σό­τε­ρου και σκλη­ρό­τε­ρου ε­γκλει­σμού, κα­τά των γά­μων ο­μό­φυ­λων ζευ­γα­ριών, εκ­δη­λώ­νει το μί­σος της για τη δη­μο­κρα­τία και τις ε­λευ­θε­ρίες, προ­βάλ­λει έ­να μι­λι­τα­ρι­στι­κό μο­ντέ­λο, μια α­πα­γο­ρευ­τι­κή α­ντί­λη­ψη και πρα­κτι­κή.

Μα­ζι­κό να­ζι­στι­κό ρεύ­μα

Αυ­τή εί­ναι η Χ.Α. και πολ­λά άλ­λα. Και πά­νω σε αυ­τά τα ζη­τή­μα­τα, σε αυ­τές τις θέ­σεις κα­λεί τον κό­σμο να τη στη­ρί­ξει. Και αυ­τό έ­γι­νε. Ένα τμή­μα της κοι­νω­νίας, το πιο σκλη­ρό, το πιο πο­λι­τι­κά και κοι­νω­νι­κά κα­θυ­στε­ρη­μέ­νο, της έ­δω­σε συ­νει­δη­τή ψή­φο. Και αρ­γά, βα­σα­νι­στι­κά, ορ­γα­νώ­νει τη δρά­ση της πα­ντού. Πα­ρεμ­βαί­νει σε κοι­νω­νι­κούς χώ­ρους, α­πο­κτά προ­σβά­σεις, ε­ρεί­σμα­τα, γί­νε­ται μα­ζι­κό φαι­νό­με­νο. Για πρώ­τη φο­ρά στην Ελλά­δα, δια­μορ­φώ­νε­ται έ­να μα­ζι­κό να­ζι­στι­κό ρεύ­μα με συ­γκε­κρι­μέ­να χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά. Και αυ­τό το ρεύ­μα δεν α­ντι­με­τω­πί­ζε­ται ού­τε με χά­δια, ού­τε με τη ψευ­δαί­σθη­ση της πα­ρα­πλά­νη­σης ή του λά­θους. Αντι­με­τω­πί­ζε­ται ε­πί της ου­σίας, πο­λι­τι­κά, α­ξια­κά, ι­δε­ο­λο­γι­κά. Αλλά αυ­τό θα σή­μαι­νε ό­τι οι δυ­νά­μεις της α­ρι­στε­ράς, κυ­ρίως αυ­τές, θα έ­πρε­πε να ση­κώ­σουν το γά­ντι και να α­πα­ντή­σουν πει­στι­κά, λαϊκά, σε έ­να έ­να α­πό αυ­τά τα ζη­τή­μα­τα.

 Ο ρό­λος της α­ρι­στε­ράς

Τις τε­λευ­ταίες η­μέ­ρες έ­χει γί­νει με­γά­λη συ­ζή­τη­ση γύ­ρω α­πό τη διεκ­δί­κη­ση των ψή­φων του να­ζι­στι­κού μορ­φώ­μα­τος. Τα κόμ­μα­τα ε­ξου­σίας, για άλ­λη μια φο­ρά, α­πο­δει­κνύουν ό­τι εί­ναι α­δί­στα­κτα, κα­θώς κα­τη­γο­ρούν τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ό­τι φλερ­τά­ρει με τους ψη­φο­φό­ρους της Χ.Α ή ό­τι γί­νο­νται αρ­ρα­βώ­νες, α­κό­μα και για γά­μους μί­λη­σαν. Προ­φα­νώς δεν χρειά­ζε­ται να δώ­σου­με ο­ποια­δή­πο­τε α­πά­ντη­ση σε αυ­τές τις α­θλιό­τη­τες. Αλλά πρέ­πει να μι­λή­σου­με ε­πί της ου­σίας. Μας εν­δια­φέ­ρουν οι ψή­φοι που πή­ρε η Χρυ­σή Αυ­γή; Αν έ­βλε­πα στο δρό­μο ψη­φο­φό­ρο των να­ζι­στών και μου έ­λε­γε ό­τι θα ψη­φί­σει Χ.Α. στις ευ­ρωε­κλο­γές και Δού­ρου, στην πε­ρι­φέ­ρεια, θα έ­λε­γα «κα­μία ψή­φος να­ζι­στή στην κάλ­πη μας, κα­μία, ού­τε μι­σή και ας κερ­δί­σει ο Σγου­ρός».
Αυ­τό, ό­μως, ση­μαί­νει ό­τι δεν μας εν­δια­φέ­ρει μέ­ρος αυ­τών των αν­θρώ­πων να α­πο­μα­κρυν­θεί α­πό τη να­ζι­στι­κή ι­δε­ο­λο­γία; Προ­φα­νώς και μας εν­δια­φέ­ρει. Εί­ναι πρώ­τι­στο κα­θή­κον μας. Αλλά για να γί­νει θα χρεια­στεί με υ­πε­ρη­φά­νεια να μι­λή­σου­με για τις δι­κές μας ι­δέες, του σο­σια­λι­σμού με ε­λευ­θε­ρία και δη­μο­κρα­τία, τις α­πε­λευ­θε­ρω­τι­κές, τις ε­λευ­θε­ρια­κές, τις α­ξίες της α­νε­κτι­κό­τη­τας, της αλ­λη­λεγ­γύης σε ό­λους, της αν­θρώ­πι­νης και κοι­νω­νι­κής α­ξιο­πρέ­πειας, του διε­θνι­σμού, της τα­ξι­κής συ­μπό­ρευ­σης, της σε­ξουα­λι­κής α­πε­λευ­θέ­ρω­σης, να μι­λή­σου­με για τα συρ­μα­το­πλέγ­μα­τα που χω­ρί­ζουν τους αν­θρώ­πους, για τα σα­πιο­κά­ρα­βα, που βου­λιά­ζουν στο Αι­γαίο και τη Με­σό­γειο, για τις φυ­λα­κές και τα δι­καιώ­μα­τα, για την α­ντια­πα­γο­ρευ­τι­κή μας α­ντί­λη­ψη και την α­ντι­με­τώ­πι­ση των ναρ­κω­τι­κών. Θα χρεια­στεί να συ­γκρου­στού­με ι­δε­ο­λο­γι­κά με ό­σους παί­ζουν με τη λο­γι­κή της πα­τρί­δας, που α­φη­γού­νται ε­θνι­κά, την ί­δια ώ­ρα που προ­σκυ­νούν το διε­θνο­ποιη­μέ­νο κε­φά­λαιο. Αλλά η σύ­γκρου­ση αυ­τή δεν μπο­ρεί να γί­νει με τα ό­πλα του ι­δε­ο­λο­γι­κού μας α­ντι­πά­λου, ού­τε στο γή­πε­δό του, ού­τε δα­νει­ζό­με­νοι συν­θή­μα­τα, που φλερ­τά­ρουν με την ε­θνι­κή α­φή­γη­ση και εί­ναι ξέ­να με τη λο­γι­κή της ρι­ζο­σπα­στι­κής, κι­νη­μα­τι­κής και διε­θνι­στι­κής α­ρι­στε­ράς.





 Πά­νος Λά­μπρου
Από την Εποχή 24.5.2014

Ο ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΕΝΟΣ ΠΑΤΕΡΑ

 

(Το κείμενο που ακολουθεί είναι ενός καλού φίλου. Μια κατάθεση της ψυχής του. Δεν έχει καμία σημασία αν συμφωνώ με τα συμπεράσματα του...Αξίζει να το διαβάσουμε)

Παιδικός Καρκίνος μια πολυδιάστατη ατομική βόμβα που διαλύει τα πάντα σε μια οικογένεια ή που την αναγεννά ; Ή και τα δύο; Κατάρα ή ευλογία; Τιμωρία ή συγχώρεση και ευκαιρία για αναθεώρηση; Νομίζω όλα μαζί και άλλα τόσα και ακόμα περισσότερα ! Πριν βιαστείτε να κρίνετε τις παραπάνω ερωτήσεις, παρακαλώ, κάντε υπομονή, γιατί είμαι γονιός παιδιού με καρκίνο ! Δεν είμαι συγγραφέας ούτε επιστήμονας ούτε τίποτα παραπάνω από ένας πατέρας, που μπήκα σε αυτή την άλλη διάσταση της ζωής και του υπερβατικού αγώνα για την επιβίωση του παιδιού μου! Ο σκοπός που μοιράζομαι μαζί σας την ιστορία μου είναι να σας ταρακουνήσω έστω και λίγο και να βοηθήσω, εάν είναι δυνατόν και άλλους γονείς που βρίσκονται στην θέση μου!

Είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω απέναντι στο παιδί μου και όλα τα παιδιά του κόσμου ! Είναι ένα μέρος του χρέους μου, σε όσους βοήθησαν και σε όσους δεν βοήθησαν! Υπάρχουν εκατομμύρια γονείς σαν εμένα αλλά συνήθως δεν μιλούν. Δεν τους κρίνω ,όλοι θέλουμε να προσπεράσουμε τέτοιες καταστάσεις και δεν είναι καθόλου μα καθόλου εύκολο να μιλάει και να γράφει ένας γονιός, για μια τέτοια εμπειρία!

Αν είχα διαβάσει όμως κάτι τέτοιο πριν, ίσως να ήταν πολύ καλύτερα τα πράγματα για την οικογένεια μου! Αν μου είχαν μιλήσει κάποιοι φίλοι που το πέρασαν, με λεπτομέρειες, όπως κάνω παρακάτω, ίσως να ήταν καλύτερα τα πράγματα, ίσως να είχε γλυτώσει αρκετή ταλαιπωρία το παιδί μου! Αυτή την ευκαιρία θέλω να δώσω !

Αγωνία ,ίντριγκες ,οικονομικά συμφέροντα, ραδιουργίες εμπόρων φαρμάκων και γιατρών, οικονομική και πολιτική κρίση, μαφία φαρμάκων και παρακολουθήσεις , όλα μαζί, σε μια σούπα ΠΟΝΟΥ !!! Γι’ αυτό, παρακαλώ και πάλι, να συγχωρήσετε τα όποια συντακτικά λάθη μου και τις όποιες θέσεις μου, θρησκευτικές και κοινωνικές ! Ο καθένας έχει το δικαίωμα, να πιστεύει όπου και ό,τι θέλει, αρκεί να μη βλάπτει κανένα ! Είναι απλά, προσωπικά βιώματα και γνώσεις που απέκτησα και μοιράζομαι μαζί σας ! Και δώστε προσοχή σε όλο το ιστορικό, γιατί όλα έχουν τη σημασία τους! Φτιάξτε το καφεδάκι σας καθίστε αναπαυτικά και διαβάστε !

Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ.

Τον Ιούλιο του 2009 πήγαμε με τη σύζυγο μου στο γυναικολόγο μαιευτήρα, για να κάνουμε υπέρηχο, καθώς ήταν στον 5ο μήνα κύησης, στο τρίτο μας παιδί! Θυμάμαι, πόσο χαρούμενοι ήμασταν, γιατί θα βλέπαμε και το φύλο του παιδιού! Είχα πάρει μαζί μου και βιντεοκάμερα, για να καταγράψω τη στιγμή ! Η γυναίκα μου όμως, είχε μια περίεργη ανησυχία και εγώ προσπαθούσα να την ηρεμήσω, λέγοντας πως όλα είναι καλά και πως θα δούμε και ένα ακόμη άντρα στο σπίτι, μετά από δυο κόρες, που θα τις προσέχει και διάφορα άλλα τέτοια όνειρα και σχέδια !

Ήρθε η ώρα να μπούμε για την εξέταση, ετοιμάστηκε και ο υπέρηχος και πήρα θέση μαγνητοσκόπησης, όλος χαρά! Και ναι!  Το παιδί ήταν αγόρι, αλλά νεκρό…..Πάγος στο εξεταστήριο! Κοιταχτήκαμε βουρκωμένοι με τη γυναίκα μου και δεν μπορούσαμε να αρθρώσουμε λέξη!

Φύγαμε από το ιατρείο και καλύψαμε μια απόσταση 5 χμ περίπου, μέχρι το σπίτι μας, περπατώντας και κλαίγοντας . Την επόμενη, μπήκαμε στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης, για την αποβολή, όπου μετά από μια εβδομάδα, τελικά «έπεσε» το παιδί !

Μια εβδομάδα γεμάτη πόνο και συντριβή!  Την ημέρα που απέβαλε τελικά η γυναίκα μου, μια νοσηλεύτρια μου πρότεινε να κάνουμε εξετάσεις, για την αιτία της αποβολής , αλλά δεν είχαμε το κουράγιο ούτε τα χρήματα, για κάτι τέτοιο, μιας και ήμασταν και οι δυο άνεργοι ! Το μόνο που έκανα, ήταν να ερευνήσω λίγο, τι γίνεται με αυτά τα παιδιά, από θέμα ταφής, ρωτώντας ιερείς ! Αυτό που έμαθα ήταν ότι, γίνεται ομαδική ταφή και διαβάζουν κάποια ευχή ! Είμαστε χριστιανοί ορθόδοξοι αλλά έχουμε ελάχιστες γνώσεις γύρω από τέτοια θέματα, όπως ο περισσότερος κόσμος νομίζω!

Τέλος πάντων, μετά από τις όποιες διαβεβαιώσεις ,το αφήσαμε το θέμα και το μόνο που κάνουμε μέχρι και σήμερα, είναι να του ανάβουμε ένα κεράκι ! Ο καιρός πέρασε, ο πόνος μειώθηκε και επιστρέψαμε πάλι, στη ρουτίνα της καθημερινότητας. Η γυναίκα μου βρήκε εργασία (εγώ ως άντρας και σαράντα και βάλε, είμαι στη μαύρη λίστα ) σε σούπερ μάρκετ, που και ψυχολογικά τη βοήθησε και έρχονταν και κάποια χρήματα στο σπίτι! Εγώ κάποια μεροκάματα έκανα και ό,τι μπορούσα να προσφέρω στο σπίτι με τα παιδιά!

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΚΑΙ Η ΚΑΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ.

Όλα καλά, μέχρι τον Ιανουάριο του 2011, όπου άρχισε να παρουσιάζει κάποια προβλήματα υγείας, η μικρή μου κόρη ! Πότε με τους πνεύμονες διάφορες ιώσεις ,πότε με ιγμορίτιδες , γενικά είχε γίνει αρκετά φιλάσθενη και κακοδιάθετη. Τρέχαμε στους γιατρούς και τα νοσοκομεία όπου γίνονταν όλες οι εξετάσεις , έπαιρνε και την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή και συνεχίζαμε την καθημερινότητα ! Ό,τι κάνει όλος ο κόσμος δηλαδή!

Στο δημοτικό σχολείο, που πήγαινε, είχε αρκετά προβλήματα με τις συμμαθήτριες της! Πήγαινα και εγώ στο σχολείο της ,να μιλήσω με τους δασκάλους , για να την προσέξουν και γενικά, την παρακολουθούσα όσο μπορούσα . Τα προβλήματα όμως, γίνονταν όλο και ποιο έντονα, ειδικά με δυο κοριτσάκια, εκ των οποίων το ένα ήταν κόρη αστυνομικού και το άλλο, αθλήτρια του Ταε Κβο Ντο. Είχα αρχίσει να ανησυχώ και να φοβάμαι για τη μικρή μου!

Δυστυχώς, οι φόβοι μου επαληθεύτηκαν, όταν μια μέρα του Απριλίου του 2011, η κόρη μου η Ελένη είχε μια διαφωνία με την κόρη του αστυνομικού, καθώς έπαιζαν σε κενή ώρα μαθήματος. Τότε, το κοριτσάκι έδωσε κυριολεκτικά εντολή στη φίλη της, την αθλήτρια του Ταε Κβο Ντο ,να δείρει την κόρη μου!

Εκείνη υπάκουσε, σαν πιστός μπράβος και επιτέθηκε στην κόρη μου με μανία ! Την έδερνε για αρκετή ώρα και η κόρη μου την παρακαλούσε να σταματήσει, αλλά ήταν αφηνιασμένη , δεν σταματούσε με τίποτα. Η δασκάλα, απούσα! Αυτά, σύμφωνα με τις μαρτυρίες , των παρευρισκομένων θεατών παιδιών και φυσικά της κόρης μου ! Το γνωστό bullying, στην Πέμπτη δημοτικού ! Εδώ να σημειωθεί ότι, παρά του ότι είμαι δάσκαλος πολεμικών τεχνών, δεν δίδαξα ποτέ στα παιδιά μου κάποια τεχνική πάλης και βίας ! Ήθελα να τους διδάξω, μόνο όταν θα μου το ζητούσαν οι ίδιες, για την άθληση και μόνο !

Για να επιστρέψουμε στα γεγονότα ,έγινα έξαλλος ! Πήγα στο σχολείο για να διαμαρτυρηθώ, το δάσκαλο του Ταε Κβο Ντο της μικρής “μπράβου”, τον ενημέρωσα για τη μαθήτρια του (γνωρίζω εκ πείρας, πόσο δύσκολη είναι η θέση ενός δασκάλου πολεμικών τεχνών σε τέτοιες περιπτώσεις ) και φυσικά ζήτησα από την πρωτοβάθμια, να απομακρυνθούν οι υπεύθυνοι δάσκαλοι ! Εγώ το ζήτησα εγγράφως, αυτοί το έθαψαν !!! Εν τω μεταξύ, η σύζυγος μου συνάντησε τυχαία, τον αστυνομικό πατέρα και όταν του μίλησε για τη συμπεριφορά της κόρης του, αυτός απάντησε όλο αυθάδεια και έπαρση « και πολύ καλά έκανε το παιδί μου, η κόρη σου έφταιγε που της αντιμίλησε» !!! Προτιμώ να μη σχολιάσω αυτή τη στάση του! Το θέμα είναι πως η ψυχολογία του παιδιού μου καταρρακώθηκε και ας κάναμε σαν γονείς, ό,τι μπορούσαμε για να το ξεχάσει και να το ξεπεράσει !

Το καλοκαίρι ήρθε γρήγορα και ήταν καλή ευκαιρία για να επουλωθούν, αυτές οι πληγές, με τις διακοπές ! Αλλά μάλλον το 2011 δεν ήταν και η καλύτερη χρονιά για την Ελενίτσα μου . Αρχές Αυγούστου έσπασε το χεράκι της , πέφτοντας από το ποδηλατάκι της ! Νοσοκομεία, ακτινογραφίες, γύψος κλπ κλπ.

Αρχές Σεπτεμβρίου επιτέλους, βγάζουμε το γύψο και ευχόμαστε να ξεκινήσει την έκτη δημοτικού πλέον χωρίς προβλήματα, με αισιοδοξία, πηγαίνοντας σε άλλο σχολειό, για να μην έχουμε κάποια επαφή, με το προηγούμενο ! Αλλά ούτε αυτή η αλλαγή βοήθησε και πολύ, είπαμε 2011, ακόμα. Στο πρώτο δεκαπενθήμερο άρχισαν χαμηλοί πυρετοί (δέκατα) με πονάκια στην μέση , πρήξιμο στην κοιλιά, νυχτερινές εφιδρώσεις , και ανορεξία ! Επίσης παρουσίαζε μια πολύ περίεργη αντίδραση σε καταστάσεις άγχους και όταν έβλεπε εφιάλτες, καθώς τη ρωτούσαμε να μας εξηγήσει τι συνέβαινε ,μας απαντούσε με αριθμούς και αναφέρονταν στον ξυλοδαρμό του σχολείου !!!

Αργότερα έμαθα πως είχε άμεση σχέση με την ασθένεια της και ας μην έδινε σημασία κανένας ειδικός επιστήμονας! Άντε πάλι γιατροί ,εξετάσεις (αιματολογικές και υπέρηχοι που έδειχναν σχετικά καθαρές ) και αντιβιώσεις για δέκα μέρες και μετά ξανά τα ίδια , μια, δυο, τρεις φορές και ο θεράπων ιατρός του ΙΚΑ, μας παραπέμπει στο νοσοκομείο για μαγνητική τομογραφία, αρκετά φοβισμένος θα έλεγα.

Η ΠΡΩΤΗ ΕΠΑΦΗ,Η ΣΥΝΤΡΙΒΗ ΚΑΙ Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ

Ήταν 11/10/2011 όταν πήγαμε στο παιδιατρικό τμήμα ,ενός μεγάλου νοσοκομείου που εφημέρευε και ο γιατρός μας είπε για εισαγωγή ! Δεν ξέρω γιατί ακριβώς, άλλα φοβηθήκαμε και δεν δεχτήκαμε ! Υπογράψαμε , ο γιατρός δεν επέμεινε και πολύ , εξάλλου το σπίτι μας ήταν σχεδόν δίπλα στο νοσοκομείο και φύγαμε ! Ήταν Παρασκευή και το Σαββατοκύριακο που ακολούθησε, ο πυρετός επέμενε , οπότε αποφασίσαμε τη Δευτέρα να πάμε για εισαγωγή τελικά ,όπως και πράξαμε . Μαγνητικές τομογραφίες ,κόντρα αξονικές, υπέρηχοι, αιματολογικές εξετάσεις, ουρολογικές……Τα πάντα ! Ξετίναγμα αλλά πόρισμα μηδέν ! Κουβέντα δεν έβγαινε, από τα χείλη των γιατρών επί ενάμιση μήνα περίπου, όσο και αν τους κυνηγούσα να μου πουν κάτι , σκυθρωποί και βιαστικοί πάντα , η αγωνία να κορυφώνεται, ξενύχτια και “πλάκωμα ” στο στήθος μας, από την άγνοια και το σκοτάδι. Το αγγελούδι μου να υπομένει, όλες αυτές τις επίπονες εξετάσεις και να λιώνει μέρα με την μέρα.

Αυτή η στάση των γιατρών, με ώθησε να κάνω όση έρευνα μπορούσα με το φτωχό μου μυαλό στο Ίντερνετ, αποφεύγοντας από νωρίς, τα μπλογκ με ανάλογες συζητήσεις γονέων. Έμπαινα σε διάφορες ελληνικές ιατρικές σελίδες. Χτυπούσα στη αναζήτησή τα συμπτώματα και τις εξετάσεις που κάναμε , αλλά τα αποτελέσματα παρέπεμπαν σε αρκετά δυσάρεστες καταστάσεις ! Εφιαλτικές μπορώ να πω! Προσπαθούσαμε να σκεφτούμε αισιόδοξα και εξορκίζαμε το κακό με χιούμορ, όσο μπορούσαμε και κοροϊδεύοντας τους γιατρούς για την άγνοια τους, για την ελλιπή γνώση τους και άλλα τέτοια ανόητα πράγματα, όπως κατάλαβα αργότερα !

Όλα αυτά, μέχρι ένα βράδυ, στις δέκα και πέντε λεπτά, όπου μετά την επίσκεψη του, ο εφημερεύων ιατρός Κος Π, κατόπιν ελαφριάς πίεσης δικής μου, με πήρε έξω από το δωμάτιο του παιδιού και μου ανακοίνωσε, με ένα χαμογελαστό μορφασμό πως ψάχνουν για λέμφωμα !!! Ήμασταν στον τρίτο όροφο της παιδιατρικής κλινικής και όμως ένοιωσα, μετέωρος στο πουθενά , είχα μείνει παγωμένος, στο τίποτα, καθώς έβλεπα το γιατρό να κατευθύνεται στο επόμενο δωμάτιο ! Το μυαλό μου μουδιασμένο, το σώμα μου ξύλινο, η ψυχή μου μαύρη ! Με τρομερή δυσκολία, επέστρεψα στο δωμάτιο που με ζητούσε το μωρό μου, για να κοιμηθούμε ! Τι σου είπε μπαμπά; Με ρώτησε. Τίποτα αγάπη μου, δεν ξέρει τι του γίνεται αυτού του γιατρού ! Κοιμήσου εσύ και τα λέμε το πρωί, που θα έρθει η μαμά, της είπα και ξάπλωσα δίπλα της, βλέποντας την να γυρνάει την πλατούλα της και να την παίρνει ο ύπνος ! Με γουρλωμένα μάτια, την έβλεπα να βυθίζεται στα όνειρα της και προσπαθούσα να μπω με το βλέμμα μου, μέσα στο κορμάκι της ! Έπρεπε με κάποιο τρόπο, να μπω μέσα και να κατασπαράξω το τέρας.

Πόνος, θλίψη, αγωνία, θυμός και οργή άρχισαν να θεριεύουν μέσα μου και δεν τα καταπίεσα καθόλου, μα καθόλου αυτά τα συναισθήματα, ίσα-ίσα που τα ενθάρρυνα και ετοιμαζόμουν να εκραγώ ! Η ηλιθιότητα στο μεγαλείο της, μέχρι που έγινε κάτι το ανεξήγητο! Λίγο πριν σηκωθώ για να αρχίσω να χτυπάω τους πάντες και τα πάντα (ναι, τόσο βλάκας ήμουν ), ξαφνικά, εκεί που κοιμόταν το “σπλάχνο”μου γυρνάει , ανοίγει τα ματάκια της και με καρφώνει με το βλέμμα της, χωρίς να κοιτάει τα μάτια μου, αλλά μέσα μου , με μια απίστευτη ένταση και ταυτόχρονα με ήρεμη φωνή μου λέει « Μπαμπά , εκείνο τον άνθρωπο που είχες δείρει παλιά, του έχεις ζήτηση συγνώμη;» Και γύρισε πάλι πλευρό να κοιμηθεί ! Δεν είχα προλάβει να πάρω ανάσα από το προηγούμενο σοκ και μου ήρθε αυτή η σφαλιάρα !

Τι ήταν πάλι αυτό; Όπως δίνουμε χαστούκι σε κάποιον, για να μην κάνει χαζομάρα, έτσι μου ήρθε και εμένα ! Βγήκα έξω σιγά και έσκασα στο κλάμα, πνίγοντας τους λυγμούς μου για μην με ακούσει ! Κλάμα μέχρι εξάντλησης , μέχρι το πρωί ! Πάντα νόμιζα πως είμαι αρκετά θαρραλέος, γιατί έχω βρεθεί αντιμέτωπος πολλές φορές με τον θάνατο : με έχει χτυπήσει αυτοκίνητο, έχω τρακάρει άσχημα, μου έχουν βγάλει μαχαίρια, πιστόλια, πιρούνια και ό,τι βλακεία μπορεί να φανταστεί κανείς, έχω σπάσει σαγόνι, πλευρά κλπ, έχω πέσει σε κώμα, γενικά πήγα και ήρθα που λένε αρκετές φορές, αλλά πάντα τη γλύτωνα! Αυτό όμως; Αυτό ήταν κάτι άλλο! Πολύ παραπάνω από τις δυνάμεις μου ! Για την ακρίβεια, ένιωθα σαν μυγάκι σε παρμπρίζ αυτοκινήτου !

Τέλος πάντων, μόλις ήρθε η γυναίκα μου, χωρίς να της πω τίποτα, πήγα σε ένα εκκλησάκι του Αγίου Παντελεήμονα που υπάρχει δίπλα,(ένιωθα τεράστια επιθυμία να πάω). Κατέρρευσα μπροστά στο ιερό, ζητώντας το θαύμα ! Βγαίνοντας από το ναό, ήταν μια γριούλα που καθάριζε την είσοδο, με είδε πόσο χάλια ήμουν και με ρώτησε τι συμβαίνει. Αφού της εξήγησα με δάκρυα, άρχισε να τρέμει, να κουνάει τα χέρια της έντονα και πετώντας τη σκούπα της κάτω, μου λέει» Όχι, όχι, τι πράγματα είναι αυτά; Αγοράκι μου, αφού εσύ πιστεύεις, το παιδί σου θα γίνει καλά!» Ήμουν που ήμουν λιώμα και η γριούλα με αποτελείωσε ! Τη φίλησα και έφυγα !Μόλις γύρισα πίσω, μου λέει η γυναίκα μου αναστατωμένη, πως μας μεταφέρουν στο Παιδοχειρουργικό Τμήμα, για βιοψία ! Η Ελενίτσα μου κοιτούσε αμίλητη και φοβισμένη, με αγωνία, από το καρότσι! Άντε, πάμε να παίξουμε και εκεί, είπα, προσπαθώντας να κρύψω ό,τι μπορούσα !

Όταν πήγαμε στο τμήμα, εξήγησα στη Τζένη (το όνομα της γυναίκας μου ) τι συμβαίνει ! Εδώ να πω, πως υποκλίνομαι στη γυναικεία δύναμη και στο απίστευτο θάρρος της μητέρας ! Αντέδρασε αρκετά ψύχραιμα , όχι χωρίς κλάμα, αλλά ψύχραιμα. Δεν την έπαιρνε για δράματα, ήξερε πως τώρα, σηκώνουμε τα μανίκια και παλεύουμε ! Πόσο λαπάς είμαι; σκέφτηκα και πήρα δύναμη από τα μάτια της. Πέρασαν λίγες μέρες μέχρι να μπει η Ελενίτσα μου στο χειρουργείο για τη βιοψία, όπου κάθε βράδυ συνέβαινε το ίδιο πράγμα : ξυπνούσε και με ρωτούσε αν είχα ζητήσει συγνώμη, από κάθε άνθρωπο, που της είχα πει ,με ποιο τρόπο είχα λύσει της διαφορές μου (από αρκετά μικρές ,έλεγα στις κόρες μου, τις διάφορες χαζομάρες που είχα κάνει στη ζωή μου και τα αποτελέσματα των πράξεων μου, για να μην κάνουν τα ίδια λάθη) ! Και κάθε πρωί, αυτό έκανα , έψαχνα να βρω από συμμαθητές μου στο δημοτικό, μέχρι την πεθερά μου, για να ζητήσω συγνώμη ! Κάποιες φορές δούλευε το σύστημα κάποιες όχι, έτσι πήγα για εξομολόγηση για δεύτερη φορά στη ζωή μου (η πρώτη ήταν πριν 18 χρόνια ) για να τους καλύψω όλους ! Και ήταν πολλοί δυστυχώς! Ήμουν αρκετά παραγωγικός φαίνεται στο να φτιάχνω εχθρούς !

ΤΑ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΑ Η ΤΡΕΛΑ ΟΙ ΙΕΡΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΚΟΡΔΟ.

Συνοδέψαμε το παιδί μέχρι το χειρουργείο και περιμέναμε από έξω, γιατί μας είπαν ότι η διαδικασία θα κρατούσε καμιά ώρα. Πέρασε μια ώρα, πέρασαν δυο και σχεδόν στις τρεις ώρες, βγάζουν το παιδί ! Μόνο που δεν είχε γίνει παρακέντηση, αλλά ανοιχτό χειρουργείο ! Μας την έφεραν με μια τομή από το διάφραγμα έως την ηβική περιοχή και ένα σωρό σωληνάκια στη μύτη ,στο στόμα, στο στήθος . Και κάτι ακόμα, ήταν τα γενέθλια της !Εδώ, δεν μπορώ να περιγράψω τα συναισθήματα , νομίζω δεν υπάρχουν λέξεις! Την επομένη που ξύπνησε η Ελένη ,έπρεπε να αντιμετωπίσουμε την αντίδρασή της στη θέα της τομής , ( μια τρυπούλα μας είχαν πει), σαν ραμμένο σακί με πατάτες βγήκε. Τι να πούμε και τι να αφήσουμε, αυτό που μας έκαιγε ήταν το πόρισμα, στο οποίο η ταχεία βιοψία έδειξε καθαρό .Δεν προλάβαμε να χαρούμε όμως και ο παιδοχειρουργός Κος Κ. μας είπε πως έπρεπε να ξαναμπεί σύντομα, για ακόμα μία βιοψία ! Θυμός , τρόμος και αγωνία μας κυρίευσαν . Οι ώμοι μου έγιναν πέτρινοι, τα χέρια μου πρήστηκαν και έτρεμαν ,τα πόδια μου καρφώθηκαν κυριολεκτικά στο πάτωμα . Ήμουν έτοιμος να του επιτεθώ! Συγκρατήθηκα . Δεν ήταν ο γιατρός ο εχθρός μου! Από τη μια το τεμαχισμένο παιδί μου, που ανέπνεε με μηχάνημα (αυτό το τρομερό μπιπ μπιπ μας τρυπούσε το μυαλό και την καρδιά, αλλά την κρατούσε στη ζωή ) και από την άλλη είχα μπροστά μου ένα γιατρό κουρασμένο, μούσκεμα στον ιδρώτα, με τη στενοχώρια ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του, μου μιλούσε με χαμηλωμένο βλέμμα και μου εξηγούσε πως το δείγμα που πήραν ήταν από το συκώτι και τα νεφρά και το ότι ήταν καθαρό, ήταν μεν καλό αλλά ο όγκος ήταν σίγουρα κακοήθης !

Έφυγα για το σπίτι για να κοιμηθώ λίγο, μετά από δυο μήνες περίπου, με τη μεγάλη μου κόρη, για να σκεφτώ λίγο καθαρά και μην κάνω κάποια βλακεία στο νοσοκομείο ! Έμεινε η γυναίκα μου με την Ελενίτσα να μετράει τα μπιπ, μπιπ………! Εκείνο το βράδυ δεν θα το ξεχάσω ποτέ ! Πήρα τα σπαθιά μου πήγα στο νοσοκομείο και τους έσφαξα όλους ! Γιατρούς ,νοσοκόμες , βοηθούς, φύλακες, όλους! Πετάχτηκα από το κρεβάτι μου ιδρωμένος, σε θέση μάχης, κοιτάζοντας τη μεγάλη μου κόρη ! Ξύπνησε η καημένη, με κοίταξε και μου είπε « Ηρέμησε μπαμπάκα μου, όνειρο ήταν, όλα καλά θα πάνε ! Κοιμήσου, έχω σχολείο αύριο!» Ντράπηκα και φοβήθηκα ! Μου έστριψε τελείως; Αυτό είναι η σχιζοφρένεια; Έπεσα στα γόνατα και άρχισα να προσεύχομαι νοερά, για να ηρεμήσω !

Την επόμενη πριν πάω στο νοσοκομείο, έτρεξα στον πνευματικό μου και του είπα τι συνέβη το βράδυ ! « Όχι παιδί μου» είπε,» προς Θεού ,τι πράγματα είναι αυτά; Να σώσουν το παιδί σου προσπαθούν». Ακούμπησε το κεφάλι μου, διάβασε μια ευχή και έφυγα ! Πέρασαν πέντε μέρες και ήρθε και το δεύτερο χειρουργείο! Ήταν τα γενέθλια της αδερφής της ! Πάλι η ίδια διαδικασία, πάλι το πόρισμα καθαρό , πάλι το ίδιο ύφος αμφισβήτησης από το γιατρό, γιατί πάλι, μόνο δείγμα είχαν πάρει, από άλλα όργανα ! Μόνο που τώρα, μου είπαν πως δεν ακουμπούν τον όγκο, γιατί φοβούνται ! Αυτή τη φορά μας τα εξήγησαν όλα, τον τρόπο προσέγγισης ,την υφή του όγκου και το σημείο !

Πρώτη φορά, άκουσα το χαρακτηρισμό «οντότητα» για τον καρκίνο ! Ρώτησα γιατί τον λένε οντότητα και τότε άρχισε μια συζήτηση, σαν να μιλούσα με κάποιους ντετέκτιβ που κυνηγούν έναν ιδιοφυή κακοποιό! Αυτό είναι ο καρκίνος για τους δυτικούς γιατρούς, ένας πανέξυπνος κακοποιός που καμουφλάρεται και κρύβεται στα πιο απίθανα σημεία, επιτίθεται είτε αργά είτε ακαριαία, τρώγοντας και καταστρέφοντας τα πάντα στο πέρασμα του ! Αυτό που λένε πως δεν ξέρουν, είναι ο τρόπος γέννησης του και η πραγματική τροφή του ! Μια χαρά ξέρουν αλλά δεν το λένε, όπως έμαθα αργότερα ! Τώρα άρχισε να φεύγει η ομίχλη , τώρα η κατάσταση άρχισε να κινείται στο δικό μου γνωστικό πεδίο, τώρα ήρθε η ώρα, να κάνω αυτό που ξέρω καλύτερα, να παλέψω, να πολεμήσω ,να νικήσω ! Όχι με σπαθιά, γροθιές και κλωτσιές αλλά μόνο με το μυαλό !

Μέτρησα τα όπλα μου : η γυναίκα μου η Τζένη , η μεγάλη μου κόρη η Έφη, οι γονείς μου, οι γιατροί δυτικοί και ανατολικοί , ο πνευματικός μου, οι Άγιοι και πάνω από όλα ο Θεός, που μόλις άρχισα να γνωρίζω ! Πάλι λάθος όμως έκανα ο ανόητος ! Όχι μόνο μέτρησα με λάθος σειρά αλλά δεν ήμουν καν εγώ ο πολεμιστής ! Μέσα στο κλονισμένο μου μυαλό και τη σχισμένη μου ψυχή ,είχα υιοθετήσει την αρρώστια του παιδιού μου και ξέχασα πως αυτή ήταν η κεντρική ηρωίδα ! Η Ελενίτσα ! Όλοι οι άλλοι ήταν δορυφόροι και εγώ έπρεπε να βρω το ρόλο μου επίσης ! Το κατάλαβα λίγο αργότερα, όταν θα ξεκινούσε η πραγματική περιπέτεια!

Μετά το δεύτερο χειρουργείο λοιπόν, αφού πέρασαν μερικές μέρες, είχε έρθει ο Δεκέμβριος και πήραμε το παιδί σπίτι, για να κάνουμε Χριστούγεννα όλοι μαζί! Θα ήταν τα τελευταία μας μαζί με την Ελένη; Άραγε οι καταδικασμένοι σε θάνατο έτσι αισθάνονται ; Οι συγγενείς τους, όπως εμείς; Και όταν η καταδίκη πέφτει σε αθώο; Δεν ξέραμε αν ήταν αποχαιρετιστήριες γιορτές ή όχι ! Γελούσαμε και παίζαμε (όσο ήταν δυνατό ) σαν να ήταν η τελευταία φορά! Αυτό το διάστημα πίναμε κυριολεκτικά την κάθε στιγμή! Επίσης, συνέβη κάτι πολύ εντυπωσιακό. Κάποια στιγμή ήθελε η μικρή να φάει πίτσα, αλλά στο σπίτι υπήρχαν ελάχιστα τρόφιμα, εκτός από πολύ σκόρδο ! Έτσι, έφτιαξε η γυναίκα μου μια σκορδόπιτσα, που την έφαγε η μικρή με πολύ όρεξη ! Όταν ήρθε η ώρα να μετρήσουμε τη θερμοκρασία της (ανά τρεις ώρες κάναμε την μέτρηση ), για πρώτη φορά μετά από τρεις μήνες είχε 36.6 ! Την επόμενη το ξανά δοκιμάσαμε, με τα ίδια αποτελέσματα !

Έπεσα με τα μούτρα στο διάβασμα στο Ίντερνετ και έψαχνα τα πάντα σχετικά με τις τροφές και τις ασθένειες . Βρήκα από εξωφρενικές κουταμάρες έως απίστευτα αποτελεσματικές θεραπείες ! Όταν το ανέφερα αργότερα στους γιατρούς, εισέπραξα από ειρωνεία για μάγισσες και μαντζούνια έως αδιαφορία, εγώ όμως εξακολούθησα το διάβασμα. Η αλήθεια, πιστεύω, είναι κάπου στη μέση! Μόλις πέρασαν τα Χριστούγεννα, με πήρε τηλέφωνο ο διευθυντής του Παιδοχειρουργικού και μου είπε πως πρέπει να κάνουμε σπινθηρογράφημα οστών και αν ήταν και αυτό καθαρό, όλα καλά ,θα τελείωνε η περιπέτεια αισίως ! Πήγαμε και το κάναμε ! Τρεις ώρες περίπου η διάρκεια ! Τρεις ώρες δίπλα της με κομποσκοίνι και προσευχή ! Δεν ξέρω αν το κομποσκοίνι είχε πιο πολλούς κόμπους από το στομάχι μου , η Τζένη από έξω, γονατισμένη σε ένα εικονοστάσιο που υπάρχει δίπλα στο εξεταστήριο, να προσεύχεται με όλη τη δύναμη της ψυχής της ! Τελείωσε και αυτό, καθαρό. Κοιταζόμασταν και δεν το πιστεύαμε. Επιτέλους ο εφιάλτης πέρασε. Χαρά απίστευτη.

Και τότε, χτυπάει το κινητό! Περιχαρής ο κος Τ.(ο Διευθυντής του Παιδοχειρουργικού ) μου λέει πως είναι φανταστικό το αποτέλεσμα αλλά πρέπει να με δει από κοντά. Τρέχω στο γραφείο του, 11 η ώρα το βράδυ ήταν και μου λέει πως πρέπει να γίνει τρίτο χειρουργείο, γιατί ο όγκος, ναι μεν είναι καλοήθης ,αλλά πρέπει να βγει οπωσδήποτε, γιατί αγκαλιάζει ζωτικά όργανα ! Μου τα περιέγραψε τόσο αισιόδοξα και ήταν τόσο σίγουρος, που δεχτήκαμε ! Με τρομερή δυσκολία αλλά το δεχτήκαμε! Έτσι, ετοιμαστήκαμε για το τελευταίο χειρουργείο ! Είχαμε πάρει την εμπειρία, αλλά δεν συνηθίσαμε ! Δεν γίνεται συνήθεια κάτι τέτοιο ! Παραμονή Πρωτοχρονιάς 2011 προς 2012 !

Τρέχω σε ένα Ναό της Αγίας Αναστασίας της Φαρμακολύτριας, όπου είχαν φέρει μια εικόνα με το Τίμιο Ξύλο ! Πήρα λαδάκι από το καντήλι της εικόνας και έτρεξα πίσω στο νοσοκομείο. Βρίσκω τον Κο Τ, του παίρνω τα χέρια και του λέω: « γιατρέ μου δεν έχω χρήματα να σε λαδώσω αλλά θέλω να σε λαδώσω με κάτι πιο καλό!» Βγάζω το βαμβάκι με το λαδάκι, του εξηγώ από πού είναι και του σταύρωσα τα χέρια ! Βούρκωσε, δάκρυσε και μου ζήτησε τα βαμβάκια, να τα έχει μαζί του στο χειρουργείο ! Του τα έδωσα, χαμήλωσε το κεφάλι και έφυγε ! Τι γύρισμα και αυτό; Εκεί που ήθελα να τους σφάξω όλους, τώρα τους άλειφα με ευλογημένο λάδι! Θυμός, οργή, αποδοχή, παράκληση. Κάποτε είχα διαβάσει για την ψυχολογία των ομήρων και τώρα τη βίωνα! Οχτώ η ώρα το πρωί ,παίρνουν την Ελένη στο χειρουργείο, για δυο ώρες όπως μας είπαν!

Κρατούσαμε τα χεράκια της κατά τη διαδρομή και μας έλεγε να μην ανησυχούμε, όλα καλά θα πάνε ! Μπήκε στο χειρουργείο ! Περνάει μια ώρα, δυο ,τρεις, τέσσερις , πέντε και η αγωνία, να μας έχει κομματιάσει, έξι, εφτά ,οχτώ ! Στις οχτώ και μισή ώρες βγαίνουν ! Δεν έχω δει ανθρώπους στην ζωή μου τόσο κουρασμένους όσο τους χειρουργούς! Αλλά το παιδί μου; Πού ήταν; Πώς ήταν; Αμίλητοι όλοι. Μια νοσοκόμα μου λέει πως την έχουν στην Εντατική και θα μπορέσουμε να τη δούμε την επόμενη ! Οργίζομαι και ζητάω να δω το παιδί μου αμέσως ! Τότε έρχεται ο Κος Τ, με ακουμπάει στον ώμο και μου λέει καταϊδρωμένος με δάκρυα στο πρόσωπο : « Σπύρο τα καταφέραμε ,δεν ήμασταν μόνο οι γιατροί όμως εκεί, υπήρχαν και άλλες δυνάμεις μαζί μας. Όταν στις τρεις ώρες μας εγκατέλειψαν οι δικές μας, αφού έβαλα και στους άλλους (όσοι ήθελαν ) από το λαδάκι που μου έδωσες, έγινε κάτι το απίστευτο. Ενώ ήμασταν έτοιμοι να το κλείσουμε το παιδί, άρχισαν τα χέρια μας να πηγαίνουν μόνα τους ! Κοιταζόμασταν και δεν ξέραμε τι συμβαίνει ή μάλλον ξέραμε πολύ καλά! Σπύρο μου ηρέμησε, η Ελένη είναι καλά. Τον βγάλαμε όλο τον όγκο, ενάμιση λίτρο περίπου , αφαιρέσαμε όμως 15εκ. από το παχύ έντερο, 25εκ από το λεπτό, όλους τους λεμφαδένες του στομάχου και καθαρίσαμε και την αορτή του ,αφαιρέσαμε και ό,τι βρήκαμε από τη σπονδυλική στήλη ! ΑΛΛΑ….. Αυτό το αλλά! Το είχα σιχαθεί να το ακούω ! « Ο όγκος είναι μια εξαιρετικά επιθετική κακοήθεια! Το παιδί πρέπει να κάνει χημειοθεραπείες ! Άλλη μια φορά κοκάλωσα ! Αυτές φοβόμουν πάνω από όλα ! Τις χημειοθεραπείες ! Τώρα άρχιζαν όλα !

Η ΕΝΤΑΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ

Στην Εντατική επιτρεπόταν να δούμε τη μικρή μας , για μισή ώρα, δυο φορές την ημέρα. Και πολύ καλά κάνουν αλλά ας μου πει κάποιος , ποιος γονιός δεν ανυπομονεί να δει το παιδί του γρήγορα, σε μια τέτοια κατάσταση; Έτσι λοιπόν και εμείς περιμέναμε με αγωνία την ώρα, να μπούμε στο θάλαμο, όπου έπρεπε να βάλουμε ειδικές ποδιές ,μάσκες ,καλύμματα για τα παπούτσια και το κεφάλι ! Ήρθε η ώρα και μπαίνουμε . Τι σοκ ήταν αυτό Θεέ μου; Ήταν γυμνή, πάνω σε ένα θερμικό αερόστρωμα, γεμάτη σωλήνες παντού , γεμάτη ιώδιο και αίμα, αφύσικα πρησμένη, με ένα κέρινο χρώμα και γύρω της, στάντ με ορρούς , καρδιογραφήματα και αναπνευστήρες που δεν μας επέτρεπαν να πλησιάσουμε και πολύ ! Εφιαλτικό ! Να θες να αγκαλιάσεις το παιδί σου και να φοβάσαι ότι θα το σκοτώσεις ! Καθόμασταν και την κοιτούσαμε αποσβολωμένοι, η μισή ώρα πέρασε σαν δευτερόλεπτο . Βγαίνουμε και τρέχω στο Παθολογοανατομικό, για να δω το πρώτο πόρισμα, που κατά 90% είναι καθοριστικό.

Ήταν ένας νεαρός ειδικευόμενος που φοβισμένος μου ανακοίνωσε πως πρόκειται όντως για κακοήθεια αλλά καλύτερα θα μου τα έλεγαν οι καθηγητές σε τρεις μέρες. Οι μέρες περνούσαν και στο μεταξύ, πηγαίναμε στην Εντατική, όπου τη δεύτερη μέρα έγινε το εξής : ενώ περιμέναμε να μπούμε, ακούσαμε φασαρία μέσα στο θάλαμο και τη φωνούλα της Ελένης ! Φτερούγισε η καρδιά μας και από την αγωνία μου, άνοιξα ελαφρώς την πόρτα για να δω τι γινόταν. Εκείνη τη στιγμή, βγαίνει μια καθαρίστρια βρίζοντας στα ρωσικά και από πίσω της πετάγεται η υπεύθυνη γιατρός του θαλάμου, με κοιτάζει άγρια και αρχίζει να με μαλώνει, που τόλμησα να ανοίξω την πόρτα. « Εδώ έχουμε σοβαρά περιστατικά κύριε” μου λέει ,”θέλετε να μολύνετε τα παιδιά;” Και άλλα τέτοια απίστευτα! Τι να πω; Πόση υπομονή να κάνω; Πώς να κρατήσω το στόμα μου κλειστό; Και όμως τα κατάφερα, την προσπεράσαμε και μπήκαμε στον θάλαμο.

Ήταν η δεύτερη μέρα και η μικρή ήταν σταθερή, σε κωματώδη κατάσταση! Την πλησιάσαμε και καταφέραμε να χαϊδέψουμε λίγο τα ποδαράκια της επιτέλους και μας έκανε ένα υπέροχο δώρο. Μισάνοιξε τα ματάκια της και μου έκανε νόημα με το δάχτυλο της να την πλησιάσω, μου έδειξε το σαγόνι μου και το δεξί της πόδι. Δεν κατάλαβα τι εννοούσε και το επανέλαβε κουνώντας τα δάχτυλα από το αριστερό πόδι ! Τότε, συνειδητοποίησα τι μου έδειχνε. Ήξερε πως στη μισή πλευρά του σαγονιού μου έχω παράλυση από ένα παλιό σπάσιμο. Μας έδειχνε πως δεν είχε αίσθηση στο πόδι της! Όταν βγήκαμε, ανέφερα στους χειρουργούς το γεγονός και μάθαμε πως είχαν ξύσει ένα κεντρικό νεύρο, γι’ αυτό, θα έμενε παράλυτο το ποδαράκι!!! Άντε τώρα να ζυγίσεις το κακό με το χειρότερο ! Επίσης πήγαμε και στην προϊσταμένη της Εντατικής για το συμβάν με την υπεύθυνη γιατρό, η οποία συνέχιζε να μας μιλάει σαν να μαλώνει μαθητούδια. Και φυσικά, η προϊσταμένη της την κάλυψε και υπερασπίστηκε απόλυτα. Έρχεται και η τρίτη μέρα και η μικρή συνέρχεται (ας πούμε) αρκετά ώστε, να βγει από την Εντατική ! Ταυτόχρονα, οι γιατροί άρχισαν της πιέσεις για να μπούμε για χημειοθεραπείες , πώς όμως, αφού απαγορεύεται δια ροπάλου να κάνει κάποιος χημειοθεραπείες έχοντας και την παραμικρή πληγή (από όσο γνωρίζω μέσω γιατρών). Έπρεπε να περιμένουμε την επούλωση! Άρπαξα την ευκαιρία και ζήτησα να πάρουμε το παιδί και πάλι στο σπίτι, μέχρι να αναρρώσει, για να ξεκινήσουμε τις χημειοθεραπείες ! Έτσι και έγινε, μετά από λίγες ημέρες!

Έπρεπε να έχω σε βίντεο, την ημέρα που πήγαμε σπίτι, να δείτε αυτό που θα σας περιγράψω ! Όταν φτάσαμε και την κατέβασα από το αυτοκίνητο, πήγα να την πάρω αγκαλιά για την ανεβάσω στο δεύτερο όροφο που μέναμε , γιατί δεν έχει ασανσέρ! Όχι όμως! Με έσπρωξε απαλά και ανέβηκε μόνη της, κρατώντας τη ραμμένη κοιλίτσα της και κουτσαίνοντας, ανέβηκε σιγά σιγά ! « Μια χαρά είμαι» μου έλεγε «μόνη μου θα πάω στο σπίτι μου! Θέλω να πάω στην αδερφή μου περπατώντας !» Και έτσι έκανε, με ελάχιστη βοήθεια από εμάς ! Αυτό το παιδί έχει πολλή, μα πάρα πολλή δύναμη και πείσμα ! Δεν μπορεί ένα παιδί με τέτοιο πείσμα να πεθάνει ! Θέλει να ζήσει ! Δεν μπορεί να φύγει ! Δεν πρέπει να φύγει! Τώρα πλέον άρχισα να πιστεύω !!! Πόσο όμως; Και για πόσο;

Ο ΠΑΙΔΟΟΓΚΟΛΟΓΟΣ ,Ο ΑΓΙΟΣ ΚΑΙ Η ΕΡΕΥΝΑ

Την επόμενη πήγα να πάρω το καθοριστικό πόρισμα από το Παθολογοανατομικό εργαστήριο του νοσοκομείου. Οι καθηγητές μου εξήγησαν πως είναι δύσκολα τα πράγματα και πως έκαναν πολλές επαληθεύσεις για να καταλήξουν πως πρόκειται για Αναπλαστικό Λέμφωμα Από Μεγάλα Κύτταρα ( large cell lemphoma alk positive non Hodgkin ) ! Εξαιρετικά επιθετική κακοήθεια, που συναντάται σε κορίτσια αυτής της ηλικίας σε ποσοστό 0,5 ανά εκατομμύριο ,σύμφωνα με την βιβλιογραφία ! Απίστευτο λαχείο πιάσαμε ! Πραγματικοί επιστήμονες, με ανθρώπινη συμπεριφορά αλλά με τα χειρότερα νέα ! Καρκίνος με τα όλα του ! Έγινα κουρέλι ,ένας σωρός από πόνο, απογοήτευση και πάλι πόνο! Πήρα το πόρισμα και σέρνοντας τα λυμένα πόδια μου, πήγα να βρω το Διευθυντή του Παιδοογκολογικού Τμήματος, τον κο Κ, για τον οποίο είχα ακούσει πολύ καλά λόγια, καθώς και για την επιστημονική του κατάρτιση !

Με δέχτηκε στο γραφείο του μαζί με την προϊσταμένη νοσηλεύτρια και του έδωσα το πόρισμα ! Χωρίς να το διαβάσει το αφήνει στο γραφείο του , γυρνάει το πρόσωπο του στο δικό μου και χαμογελώντας ελαφρώς μου λέει: « κε Καλτσούνη , η κόρη σας, το πιο πιθανόν είναι να πεθάνει, την πρώτη εβδομάδα από τις χημειοθεραπείες !» Χλώμιασα. Έσβησε κάθε ελπίδα. Λες και έπεσε ένα φορτηγό στο κεφάλι μου!!! Μόλις που μπόρεσα να ψιθυρίσω « Μπορώ να απευθυνθώ κάπου αλλού; Υπάρχει κάποιο άλλο Παιδοογκολογικό;» « Όχι» ήταν η απάντηση του ! « Παντού τα ίδια θα σας πουν» συνέχισε. Και συμπλήρωσε απότομα η προϊσταμένη νοσηλεύτρια « Να φέρετε το παιδί εδώ, ξέρει τι κάνει ο κος Κ, είναι κορυφαίος γιατρός!» «Γνωρίζετε από τι αρρώστησε το παιδί μου;» «Όχι, δεν μπορούμε να ξέρουμε κάτι τέτοιο ,είναι πάρα πολλές και άγνωστες οι αιτίες !!!» ( Μα τι ανόητη απάντηση ήταν αυτή; Αν είναι άγνωστες, τότε πώς ξέρουν ότι είναι πάρα πολλές και αν είναι πάρα πολλές, πώς είναι άγνωστες; Και εφόσον δεν γνωρίζεις την αιτία ενός προβλήματος, πώς επιβάλεις μια λύση, χωρίς να γνωρίζεις τα αποτελέσματα; Για σκεφτείτε το λίγο, όπως και να το δεις είναι παράλογο, ιδίως από τα χείλη ενός επιστήμονα ).

« Έχω δει στο Ίντερνετ διάφορες θεραπείες και νοσοκομεία στο εξωτερικό , δεν μπορούμε να πάμε κάπου έξω;» ρώτησα και μου απάντησαν, με ένα στόμα και οι δυο «σταματήστε να κοιτάτε στο Ίντερνετ, δεν θα βρείτε τίποτε εκεί, μόνο απατεώνες έχει και θα μπλέξετε . Εμπιστευθείτε μας και φέρτε το παιδί γρήγορα εδώ!!!» « Μα μόλις μου είπατε πως το παιδί μου θα πεθάνει εδώ, γιατί να το φέρω;» είπα από μέσα μου. Πήρα το πόρισμα και έφυγα, λέγοντας πως δεν νιώθω καλά και θα ερχόμουν αύριο. Καθώς περπατούσα (σχεδόν σερνόμουν) για να βγω από το νοσοκομείο, σκεφτόμουν πώς θα αντικρύσω την Ελένη, πώς θα το πω στη Τζένη; Πώς θα προετοιμάσουμε την Έφη; Πρέπει να φαινόμουν πάρα πολύ άσχημα, γιατί συνάντησα κάποιους σχετικούς ιατρούς που γνώριζαν την περίπτωσή μας και με ρώτησαν, τι έγινε. Τους είπα τα νέα και επίσης, πόσο αρνητικός ήταν ο παιδοογκολόγος για το Ίντερνετ και το εξωτερικό ! Μα φυσικά και θα ψάξετε στο διαδίκτυο κύριε, μου είπαν, αλλά θα γράφετε με λατινικούς χαρακτήρες τον τύπο, όπως αναφέρεται στο πόρισμα και δίπλα θα γράφετε treatment και όχι therapy! Είναι μεγάλη η διαφορά στα αποτελέσματα που εμφανίζονται! “Αλλά μην πείτε πουθενά ότι σας το είπαμε” αυτό συμπλήρωσαν και συνέχισε ο καθένας το δρόμο του!

Μια μικρή σπίθα αισιοδοξίας άναψε , ήταν τόσο μικρή όμως, που δεν την αντιλήφθηκα αμέσως ! Όταν έφτασα στο σπίτι, κοίταξα τις κόρες μου που έπαιζαν όσο ήταν δυνατό , αγκάλιασα τη γυναίκα μου και της ψιθύρισα πως δεν πάμε πουθενά , αποφάσισα να κρατήσουμε το παιδί στο σπίτι! Αν πρόκειται να πεθάνει, ας φύγει μέσα στην αγκαλιά μας και όχι βασανιζόμενη από τις χλωρίνες (έτσι λέω τα χημειοφάρμακα) στο νοσοκομείο! Συμφώνησε δακρύζοντας! Έτρεξα να βρω τον πνευματικό μου στην εκκλησία του Αγίου Φανουρίου! Ήμασταν μπροστά στο Ιερό θυμάμαι, και μόλις του ανέφερα τι ειπώθηκε στο νοσοκομείο , σηκώθηκε εκνευρισμένος, μου έδειξε την Αγία Τράπεζα και είπε δυνατά και τρέμοντας ολόκληρος ,σχεδόν χοροπηδούσε : « Δεν ξέρω τι λένε οι γιατροί εκεί, αλλά δεν μπορεί να μου λέει εμένα ψέματα ο Άγιος! Εμένα μου είπε ότι η Ελένη θα γίνει καλά! Ακούς; Θα γίνει καλά!» Τον κοιτούσα αποσβολωμένος, τι να πιστέψω ; Τους γιατρούς ; Τον Άγιο;

Η απάντηση ήρθε με ένα πολύ εσωτερικό τρόπο : Η σπίθα που έγραψα πριν, έγινε φλόγα ! Ένιωθα να καίγεται το κεφάλι μου , η καρδιά μου χτυπούσε σαν ατμομηχανή , δυνατά και σταθερά αλλά δεν έστελνε αίμα, σίγουρα ακούγεται παράξενο , αυτό όμως που κυλούσε μέσα μου ήταν καθαρή και καυτή δύναμη ! Άκουγα την καρδιά μου και την καρδιά του ιερέα , η αναπνοή μου ήταν σταθερή και δυνατή, εκρήξεις μέσα στον θώρακα μου στο μυαλό μου, στα χέρια μου και στα πόδια μου ένιωθα κυριολεκτικά φτερά ! Βγήκα από το σώμα μου και ξανά μπήκα σαν να έβαλα καινούριο καθαρό ρούχο! Απόλυτη δύναμη , δεν ξέρω άλλες λέξεις για να περιγράψω αυτό που ένιωσα !Παράνοια; Αυθυποβολή; Θρησκοληψία; Θαύμα; Δεν με ενδιαφέρει καθόλου τι σκέφτεστε αυτή τη στιγμή για εμένα, με ενδιαφέρει τι σκέφτεστε για τον εαυτό σας ! Μακάρι να νιώσετε κάποια στιγμή κάτι παρόμοιο, χωρίς να πονέσετε όπως εγώ!

Εν πάση περιπτώσει γύρισα σπίτι ανανεωμένος και δυνατός , το χρειαζόμασταν όλοι! Το μετέδωσα σε όλους! Γέλιο και αισιοδοξία κυριαρχούσαν! Έπεσα με τα μούτρα στο διάβασμα ! Εκμεταλλευόμουν το χρόνο της ανάρρωσης! Ταυτόχρονα το τηλέφωνο χτυπούσε ασταμάτητα! Μπορεί κάποιοι άνθρωποι που θεωρούσα πολύ φίλους να εξαφανίστηκαν ή μερικοί πολύ κοντινοί συγγενείς, επίσης χάθηκαν στη μιζέρια τους, προσβάλλοντας επί πλέον κάθε έννοια αγώνα , δεσμού και ανθρωπιάς, όμως, άλλοι φίλοι ξεχασμένοι και άνθρωποι που αγνοούσα την ύπαρξη τους εμφανίστηκαν από το πουθενά, προσφέροντας κάθε δυνατή βοήθεια, χωρίς να ρωτούν τι και πως! Παράλληλα όμως, υπήρχε και αφόρητη πίεση για να αρχίσουμε άμεσα τις χημειοθεραπείες , από άτομα του κύκλου του νοσοκομείου ! Καθώς έψαχνα για την αιτία αλλά και για εναλλακτικές ή συμπληρωματικές θεραπείες, βρήκα δυο ανθρώπους που δραστηριοποιούνται πολύ έντονα στη θεραπεία του καρκίνου επικουρικά ! Ο ένας με τη διατροφή και ο άλλος με την υπερθερμία.

Επηρεασμένος από τα αποτελέσματα του σκόρδου που ανέφερα πιο πάνω, ήρθα σε επαφή πρώτα με τους διατροφολόγους, όπου είχα μια πολύ θετική επαφή . Κατόπιν, με τον ειδικό της υπερθερμίας, ο οποίος αφού μου εξήγησε πολλά πράγματα γύρω από το θεραπευτικό σύστημα στην Ελλάδα, μου πρότεινε ένα νοσοκομείο στη Γερμανία, όπου εφαρμόζουν χημειοθεραπεία, υπερθερμία και βιταμινοθεραπεία! Ενθουσιάστηκα! Όλα μαζί, αλλά πώς πάμε εκεί; Με τι χρήματα; Και πόσα χρειάζονται; Ήρθα σε επαφή με ένα σύλλογο που προσφέρει πάρα πολλά στα παιδιά και επικοινωνήσαμε με το γερμανικό νοσοκομείο! Επιστρατεύτηκαν οι πάντες! Εγώ έτρεχα να βγάλω τα απαραίτητα έγγραφα για το ΙΚΑ και μια στρατιά, κυριολεκτικά ,ανθρώπων από τα σχολεία (παλιό και καινούργιο) της Ελένης μάζευαν χρήματα και έκαναν επαφές με αρμόδιους υπαλλήλους για να εκδοθούν γρήγορα τα έγγραφα! Πρώτο εμπόδιο στάθηκε ο παιδοογκολόγος που δεν υπέγραφε, από εγωισμό μάλλον αλλά προσπεράστηκε εύκολα (τα μικρά εμπόδια όσο και να φουσκώνουν μικρά μένουν και ξεπερνιούνται ) . Δεύτερο εμπόδιο ήταν η απάντηση απ την Γερμανία! Ενώ η κινητοποίηση εδώ απέδωσε και εγκρίθηκαν τάχιστα τα έξοδα από το ΙΚΑ, τα γερμανικό νοσοκομείο δεν δεχόταν να πληρωθεί από το ελληνικό δημόσιο και ζητούσαν προκαταβολικά 150.000 ευρώ για τα νοσήλια ! Μας έδωσαν μάλιστα και λογαριασμό τραπέζης για την κατάθεση ! Τα χρήματα που είχαν μαζευτεί, δεν έφταναν ούτε για να πούμε καλημέρα στη Γερμανία !!! Τι να πω; Ότι και να πω, λίγο θα είναι!

Η ΓΙΑΤΡΟΣ ΚΑΙ Ο ΜΑΓΟΣ ΤΗΣ ΦΥΛΗΣ

Επειδή όμως έψαχνα ασταμάτητα , είχα βρει την έρευνα μιας Ελληνίδας γιατρού, που γνωρίζει πάρα πολλά για τα οφέλη της διατροφής σε συνδυασμό με τις χημειοθεραπείες! Επιπλέον, έμαθα για έναν άνθρωπο που θεραπεύει με βότανα! Το θέμα είναι ότι αυτός ο άνθρωπος είχε θεραπεύσει έναν πολύ κοντινό μου συγγενή, που είχε λευχαιμία και όγκο στο συκώτι ,δυο κακοήθειες μαζί! Δεν θα αναλύσω τώρα, το πώς έγινε η θεραπεία, το θέμα είναι ότι πέτυχε και ο συγγενής μου δεν ήταν ο μοναδικός ευεργετηθείς! Δεν ήθελε όμως καμία επαφή μαζί μας και γενικά δεν βρίσκεται εύκολα, γιατί ζει κρυμμένος! Αυτό τον άνθρωπο, τον είχα βαφτίσει “μάγο της φυλής” . Από εδώ και πέρα, η ιστορία μας παίρνει μια τελείως διαφορετική τροπή ! Αρκετά δύσκολα και με τη βοήθεια μια φίλης που μου έδωσε πολύ φοβισμένα το τηλέφωνο της γιατρού, μίλησα μαζί της! Όταν της ανέφερα ακριβώς τον τύπο του καρκίνου της κόρης μου αναφώνησε « Αυτά θεραπεύονται καλέ μου! Μόλις βγάλετε τα ράμματα ελάτε από εδώ !»

Εντάξει, για καρκίνο μιλάμε αλλά έχω πολύ υψηλά ποσοστά επιτυχίας , σας περιμένω ! Δεν πίστευα στα αυτιά μου ! Όλο το βράδυ δεν κοιμήθηκα (ούτως η άλλως αυτή την ανάγκη την είχα ξεχάσει ). Την άλλη μέρα πήρα το πρώτο αεροπλάνο για Αθήνα και βρήκα την Κα Μ. Έχοντας όλο το φάκελο της Ελένης ! Αφού τον μελέτησε προσεκτικά, μου επιβεβαίωσε συγκρατημένα τα προ λεχθέντα ! Ναι, ήταν σίγουρη πως θα τα κατάφερνε ! Της ξέφυγε όμως μια φράση πολύ σημαντική « δεν χρειάζονταν όλα αυτά τα χειρουργεία, γιατί τόση ταλαιπωρία;» Τι άκουσα πάλι; Γούρλωσα τα μάτια μου και τη ρώτησα αν το υπογράφει αυτό που μόλις είπε. Εκεί άλλαξε άμεσα τον τόνο της και μου είπε πως δεν μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο, πρώτον γιατί δεν μπορεί να κατηγορήσει συναδέλφους και δεύτερον, ίσως τελικά ήταν αναγκαίο, δεν γίνεται να ξέρει τι ακριβώς είχαν δει οι χειρουργοί! Ό,τι έγινε, έγινε! Προχωράμε μπροστά τώρα !

Επέστρεψα την ίδια μέρα στην Θεσσαλονίκη και προετοίμασα την οικογένεια για τη νέα κατάσταση που έπρεπε να αντιμετωπίσουμε ! Καθώς περνούσαν οι μέρες, έμαθα αρκετά γύρω από τα βότανα, τη διατροφή και τις χημειοθεραπείες, κρατούσα επαφή με την κα Μ αλλά βρήκα και το “μάγο”. Εγώ τον βρήκα αλλά αυτός δεν! Μιλούσαμε μέσω του συγγενή μου που του είχε εμπιστοσύνη ! Εκεί, πεισματικά, έμενε στην αφάνεια και όχι άδικα! Να ξεκαθαρίσω ότι ο άνθρωπος δεν έχει καμία σχέση με μαγικά και τέτοια χαζά! Ούτε λεφτά παίρνει ούτε το όνομά του θέλει να το ξέρει κανένας, για ένα απλό λόγο : αγαπάει τη ζωή του και δεν θέλει να τον σκοτώσουν, όπως προσπάθησαν πριν από 20 χρόνια ! Και δεν πρόκειται για κάποιον αγράμματο πρακτικό γεράκο αλλά για έναν επιστήμονα, που επέλεξε να κάνει τη μεγάλη στροφή και να χαίρεται να δοξάζει και να υπηρετεί ,τη ζωή τη φύση και το Θεό με το δικό του μοναδικό τρόπο! Ήρθε η ώρα, βγάλαμε τα ράμματα και ξεκινήσαμε για Αθήνα !

Πήγαμε αεροπορικώς με την Ολυμπιακή, όπου οι υπάλληλοι έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους , το λιγότερο που μπορώ να κάνω είναι να πω ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ δημοσίως, για τον τρόπο μεταφοράς της Ελένης ! Έγιναν μαγικό χαλί για να περάσει το παιδί μου! ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ !ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ! Η χαρά της Ελένης απερίγραπτη, καθώς έβλεπε από ψηλά τα σύννεφα ! Οι συνειρμοί οι δικοί μας, άστα να πάνε! Θα είναι άραγε και στο μέλλον, ο μοναδικός τρόπος που βλέπει τα σύννεφα από ψηλά; Και στο καπάκι, από κάπου ακούστηκε το σάουντρακ από το “τελευταίο καλοκαίρι”. Από το μυαλό μας πέρασαν διάφορα αλλά και εγώ και η Τζένη, χωρίς να πούμε τίποτα , χαμογελάσαμε, δακρύσαμε και προσπαθήσαμε να διώξουμε τις αρνητικές σκέψεις μας! Φτάσαμε επιτέλους στην Αθήνα, με την όποια φόρτιση μας και πήγαμε στο νοσοκομείο ! Τώρα αρχίζει το πανηγύρι!! !

ΟΙ ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ ΤΑ ΒΟΤΑΝΑ ΚΑΙ Ο ΦΙΛΟΣ

Μας υποδέχτηκαν άψογα στο νοσοκομείο λες και πήγαμε σε ιδιωτική κλινική του εξωτερικού ! Μετά την άψογη υποδοχή από τη Γραμματεία, μιλήσαμε με τη γιατρό μας, η οποία μας έβαλε σε ένα δίκλινο δωμάτιο, με ένα πεντάχρονο αγοράκι που είχε όγκο στον εγκέφαλο ! Οι γονείς του ήταν οι πιο χαρούμενοι και γλυκύτατοι άνθρωποι που έχω συναντήσει και προς μεγάλη μου έκπληξη, ο πατέρας ήταν από τη Θεσσαλονίκη και γνωστός από πολύ παλιά ! Αθλητής και αυτός, είχαμε γνωριστεί σε κάποιους αγώνες kick boxing. Προπονητής του αντιπάλου του εγώ , αγωνιζόμενος αυτός! Πού να φανταστώ, ότι θα τον έβλεπα πάλι σε αγώνα ! Τον κορυφαίο αγώνα αυτή τη φορά ! Οι ρόλοι άλλαξαν ! Έγινε αυτός προπονητής ως πιο παλιός στο ρινγκ του καρκίνου ! Μου έδειξε όλα τα κατατόπια και τους αυστηρότατους κανόνες υγιεινής. Δεν το έκανε όμως μόνο για εμάς , όλοι οι γονείς στο τμήμα μας ,αυτόν ρωτούσαν για διάφορες λεπτομέρειες και πρόθυμος πάντα, έτρεχε σε όλους ! Η γυναίκα του, προσωποποίηση της ευτυχίας, μονίμως με το χαμόγελο να λάμπει στο φωτεινό της πρόσωπο ! Από τη μια, ήταν τρομερά ευνοϊκή αυτή η υποδοχή, από την άλλη με παραξένευε αυτή η συμπεριφορά, πάρα πολύ. Ή κάτι πίνουν και δεν το λένε ή τα πράγματα δεν είναι τόσο φοβερά τελικά !

Η πραγματικότητα φάνηκε το βραδάκι, όταν ήμασταν μερικοί γονείς μαζεμένοι στην αυλή, την ώρα των επισκέψεων των γιατρών . Άλλοι έκλαιγαν απαρηγόρητοι, άλλοι γελούσαν και άλλοι συζητούσαν για αιματολογικά και θεραπευτικά θέματα και μετά από λίγο εναλλάσσονταν ! Αυτοί που γελούσαν έκλαιγαν και το αντίθετο και αυτοί που συζητούσαν ψύχραιμα ξεσπούσαν είτε σε κλάμα είτε σε γέλιο! Γνώρισα και κάποιους γονείς πραγματικά σούπερ ήρωες , που ό,τι και να γράψω για αυτούς θα είναι λίγο ! Άνθρωποι που είχαν γυρίσει όλο τον πλανήτη για να σώσουν τα παιδιά τους και είχαν κάνει τα ποιο απίθανα πράγματα! Γενικά, ήμασταν μια “ωραία ατμόσφαιρα ” που έλεγε και ο αξέχαστος Ηλιόπουλος! Μια μοντέρνα Σπιναλόγκα! Οι περισσότεροι ήμασταν από διάφορα μέρη της Ελλάδας και όχι μόνο (Αλβανία, Τουρκία, Αφρική) με διαφορετικές θρησκείες, που ζούσαμε τον ίδιο εφιάλτη και φόβο ! Αυτό μας έκανε να δενόμαστε με ένα πολύ ιδιαίτερο τρόπο. Ήμασταν ένα πολύχρωμο ανθρώπινο παζλ, δεμένο με ένα βασικό χρώμα, αυτό του πόνου ! Εκεί, όπου δεν υπάρχουν σύνορα και φυλετικές διαφορές!

« Έτσι που λες Σπύρο» μου λέει ο φίλος ,» εδώ κάνε ό,τι θες, κλάψε, γέλα , χτυπήσου όσο θες αλλά, στο θάλαμο, μόνο γέλιο και χαρά !» Βράδιασε και οι “τυχεροί ” πήγαν στους ξενώνες τους ή στα σπίτια τους, όσοι ήταν από την Αθήνα ! Πάντα όμως έμενε ένας γονιός με το παιδί του ! Εγώ πήγα σε ένα άθλιο ξενοδοχείο, σε ένα δωμάτιο δύο επί ένα ! Και όμως κοιμήθηκα , μετά από τέσσερις μήνες κοιμήθηκα . Το πρωί έτρεξα στο νοσοκομείο για να πάμε πάλι στο χειρουργείο, για την τοποθέτηση του χίκμαν ( ένα πανέξυπνο σύστημα, ουσιαστικά ένα σωληνάκι που μπαίνει στην κεντρική αρτηρία για να μπαίνουν από εκεί τα φάρμακα και να μην καίγονται οι φλέβες , ναι, τόσο δραστικά είναι τα φάρμακα ), στο δρόμο χτυπάει το τηλέφωνο ! ‘Ηταν ο “μάγος”!” « Άνθρωπέ μου, σε παρακαλώ, πες μου τι να κάνω» του

λέω όλο αγωνία, «να βγάλω τα σωληνάκια και να φέρω το παιδί; Πες μου, δεν τις θέλω της χλωρίνες». «Ηρέμησε» μου απαντά , «το παιδί θα κάνει μερικές θεραπείες και θα πάει καλά, μη φοβάσαι , μετά θα βρεθούμε και θα αναλάβει η φύση για να το καθαρίσουμε το παιδί, χαλάρωσε, θα τα πούμε σε έξι μήνες!» « Τουλάχιστον κάποιες συμβουλές δώσε μου». Μου είπε κάποια πράγματα, αλλά το πάντρεμα διατροφής, βοτάνων και φαρμάκων έπρεπε να το κάνω μόνος μου ! Έφτασα στο παιδί και το βάλαμε και το Χίκμαν ! Μπήκαμε στο μονόδρομο , βέβαια ,είχαμε μπει από πολύ πιο νωρίς, εγώ όμως, τώρα το έβλεπα! Άρχισε η ενυδάτωση με ορρό, για να μπουν τα φάρμακα ! Σωληνάκια, πεταλούδες, (βαλβίδες στις φλέβες του χεριού ) μηχανήματα με αντλίες και όλα αυτά τα μπιχλιμπίδια (σκόπιμα γράφω υποτιμητικά για όλα αυτά τα φάρμακα και τα εξαρτήματα). Ένιωσα ότι θα έπρεπε να είμαστε πολύ προσεκτικοί. Στον τόπο μας, είχαμε κοντά μας μερικούς δικούς μας ανθρώπους, κάτι που μας έδινε ένα αίσθημα ασφάλειας.

Εδώ, ήμασταν μόνοι. Πήρα κρυφές ασύρματες κάμερες και δυο κινητά. Τα τοποθέτησα στον θάλαμο της μικρής για αρχή και με τα τηλέφωνα, ήξερα ανά πάσα στιγμή τι γίνεται, όταν έλειπα. Η Τζένη φωτογράφιζε τα φάρμακα και τα στέλναμε με email σε τρία νοσοκομεία του εξωτερικού , Γαλλία , Γερμανία, Αμερική, για διασταύρωση ότι όντως, τουλάχιστον ακολουθούμε το σωστό πρωτόκολλο (έτσι λέγονται οι θεραπείες ). Δυο φορές αποδείχτηκε σωτήρια αυτή η μέθοδος . Παρά τρίχα γλίτωσε η Ελένη από λάθος χορήγηση και σε φάρμακο και σε ρυθμό και σε ποσότητα ! Μην ξεχνάμε ότι ήμασταν εν μέσω κρίσης, με απεργίες και σημαντικότατες ελλείψεις σε υλικά και προσωπικό ! Οι νοσηλεύτριες έτρεχαν σαν τρελές αλλά ήταν ανθρωπίνως αδύνατο, να μην κάνουν λάθη ! Και τα παραμικρά λάθη στον τομέα μας, κοστίζουν παιδικές ζωές ! Επίσης, με εκνεύριζε πάρα πολύ, το γεγονός ότι ο φάκελος του παιδιού ήταν απόρρητος και από εμάς! Θα αναφερθώ ξανά, παρακάτω, με το θέμα της κατασκοπείας ! Με το φαγητό λοιπόν, για να επιστρέψουμε στις θεραπείες , κάναμε ό,τι καλύτερο μπορούσαμε.

Άλλο η θεραπεία με βότανα, άλλο μόνο με διατροφή, άλλο η χημεία . Εδώ ήθελε πολλές θερμίδες και πολλές πρωτεΐνες . Πρώτον, πολλές θερμίδες λόγω των εξαιρετικά δραστικών φαρμάκων και δεύτερον, πρωτεΐνες, γιατί καίγονταν κανονικά, σε όλο το κορμάκι της. Τα αιματολογικά στοιχεία μηδενίζουν κυριολεκτικά. Λευκά αιμοσφαίρια μηδέν, που σημαίνει μηδέν ανοσοποιητικό ! Αντίσταση μηδέν , μια αφόδευση μύγας στο παράθυρο και γεια σας ! Το φαγητό του νοσοκομείου δεν ήταν ούτε για ζώα που πάνε στην ευθανασία ! Αντισηπτικά και ειδικά καθαριστικά στα χαρτιά και τις τσέπες υπουργών και γραμματέων με την πρόφαση της κρίσης ! Εμείς οι γονείς, τα αγοράζαμε και όσο μπορούσαμε τα μοιραζόμασταν ! Ναι, έτσι όπως τα γράφω , αλίμονο στους απόρους και αβοήθητους , πεθαίνουν τα παιδάκια άδικα! Μην γελιέστε από την τηλεόραση με τα όμορφα νοσοκομεία που διαφημίζουν, η κατάσταση είναι τριτοκοσμική από μέσα και δεν φαίνεται ! Τα σκουπίδια κάτω από το χαλάκι δεν τα δείχνουν !

Λοιπόν, μπορεί τα χρήματα για Γερμανία να μην έφταναν, αλλά για την Αθήνα ήταν μια χαρά, ώστε να δανειστώ πιο λίγα ! Γαρίδες , αστακοί ,ακριβά ψάρια και χταποδάκια, μοσχαράκι γάλακτος, αυγά χωριάτικα και κατσικίσιο γάλα, παραγγελία ήταν το μενού! Αααα!!! Γι’αυτό δεν αρρωσταίνουν οι πλούσιοι ! Και είναι στυλάτοι ! Και όταν αρρωσταίνουν είναι από κάποια πολύ μεγάλη μ……..α! Ας είναι ! χαλάλι τους αν δεν κλέβουν!!! Μη γελάτε, γνώρισα και τέτοιους ! Επιπλέον για τις στοματίτιδες, έκανε γαργάρες με χαμομήλι, με σόδα και με κρόκο Κοζάνης ! Πολύ αποτελεσματικός τρόπος! Στις δυο μέρες κατάφερνε να ανοίγει το στόμα τόσο ώστε, να μασήσει ασπράδι αυγού ! Όσο για τις ραγάδες (πληγές κατά μήκος του κορμού, δυο έως τρία εκατοστά άνοιγμα με αίμα και πύον ) και τις περιπρωκτίτιδες, βάζαμε κηραλοιφή με πρόπολη ! Πραγματικά θαύματα έκανε ! Τόσο αποτελεσματική, που μοίραζα σε όλο το τμήμα, σε όσους ήθελαν!

Παράλληλα όμως, δεν γινόταν να μένω άλλο σε ξενοδοχείο και οικονομικά αλλά και πρακτικά για τη γυναίκα μου και το παιδί ! Η χορήγηση φαρμάκων διαρκούσε πέντε ημέρες μαζί με την τρομερή ενδοραχιαία (έγχυση μεθοτρεξάτης) απευθείας στη σπονδυλική στήλη)και μετά , έπρεπε να βγαίνουμε για δεκαπέντε μέρες, μέχρι την επόμενη χορήγηση ! Βρέθηκε τελικά ένα δωμάτιο σε ένα ξενώνα γονέων καρκινοπαθών παιδιών από όπου φύγαμε σε είκοσι μέρες, γιατί λόγω άθλιων συνθηκών υγιεινής, η Ελενίτσα πήρε μικρόβιο από το χίκμαν και παραλίγο να τη χάσουμε ! Έψαχνα σαν τρελός για σπίτι και δεν έβρισκα, γιατί οι ιδιοκτήτες φοβόνταν μην τους μολύνουμε το σπίτι με καρκίνο, επειδή έλεγα γιατί το θέλω, μόνο για έξι μήνες ! Τελικά βρέθηκε ένας σωστός άνθρωπος και μου νοίκιασε ένα διαμέρισμα κοντά στο νοσοκομείο. Το αποστείρωσα, το επίπλωσα και το γέμισα παιχνίδια ! Άρχισα να μετατρέπω τις χημειοθεραπείες σε διακοπές και γλέντι ! Μέναμε επιτέλους σε ένα σπίτι, όλοι μαζί και με την αδερφή της μιλούσαν μέσω Skype ! Ήταν μια καλή προσομοίωση οικογενειακής ηρεμίας ! Πηγαίναμε βόλτες και ξεχνούσαμε τον πόνο και την ταλαιπωρία των θεραπειών αρκετά ώστε, να ξεκινάμε την επόμενη !

Μερικοί γονείς( το τονίζω, μερικοί!) όμως με έβλεπαν με μισό μάτι και μου την έλεγαν κιόλας ! Πω!πω! Ρε φίλε άμα έχεις φράγκα έτσι είναι! Ό,τι γουστάρεις κάνεις ! Ή που τα βρίσκεις τόσα λεφτά ; Εργοστάσιο έχεις και μας το κρύβεις κ……..λα! Και όταν έλεγα πως είναι δανεικά και βοήθειες μου έλεγαν να τα κρατήσω και να μην τα πετάω έτσι ! (Τι πετάω ρε; Για το καλό του παιδιού μου είναι πέταμα; Ε!) Τι να κάνουμε είχαμε και τις κατινιές μας ,είπαμε Σπιναλόγκα! Έτσι για να δείχνουμε και την άλλη πλευρά της κατάστασης ! Και για να προλάβω κάποια σχόλια, ο μίζερος και κακεντρεχής άνθρωπος σκανδαλίζεται και με τη σκιά του!!! Τέλος πάντων, το θέμα είναι πως συνήθως πηγαίναμε στις τρεις μέρες στο νοσοκομείο, για μετάγγιση και αιμοπετάλια ! Όπως καταλαβαίνετε, ήταν αδύνατο να γυρίσουμε σπίτι μας έστω για λίγο, πριν τελειώσει ολόκληρη η θεραπεία ! Οι μέρες περνούσαν , η λύπη γινόταν χαρά και η χαρά αισιοδοξία και μετά πόνος και απογοήτευση όταν κάτι πήγαινε στραβά ! Τρεις φορές κόντεψε να πεθάνει μέσα στα χέρια μας από μικρόβιο ! Αυτό το γ…………ο το χίκμαν ήθελα να το κάψω αλλά και χωρίς αυτό δεν γίνεται !

Δεν είχα κάτσει φρόνιμος όμως ,έψαχνα για την αιτία μέχρι που ανακάλυψα ένα σύλλογο καρκινοπαθών non Hodgkin στην Αμερική ! Πρόκειται για ένα δικηγορικό γραφείο που το είχαν ιδρύσει δυο φίλοι ! Όλα καλά, μέχρι που κάποια στιγμή ο ένας ανακάλυψε ότι έπασχε από non Hodgkin ! Το πάλεψε ο άνθρωπος όσο μπορούσε, αλλά δεν τα κατάφερε και απεβίωσε ! Όσο όμως το πάλευε έψαχνε για την αιτία , έρευνα στην έρευνα μαζί με το φίλο του, βρήκαν μέσω εργαστηρίων, σύνδεση του συγκεκριμένου τύπου καρκίνου με τις διοξίνες και την αυξητική ορμόνη βοοειδών !!! Ο άνθρωπος ούτε βόδι ήταν ούτε μπόντι μπίλντερ ! Έκανε εξετάσεις και βρέθηκε θετικός σε μεγάλες ποσότητες διοξινών και αυξητικής ορμόνης (PSBs & RBGH) και επιπλέον, βρήκε πως αυτές οι ουσίες βρίσκονται στα πατενταρισμένα προϊόντα της MONSANDO. Είναι εταιρία Κολοσσός στα ΜΕΤΑΛΑΓΜΕΝΑ γεωργικά προϊόντα ! Φαντάζομαι ,όλοι, λίγο πολύ, γνωρίζετε περί τίνος μιλάμε, οπότε δεν θα προχωρήσω σε κανένα χαρακτηρισμό !

Έτσι λοιπόν μου πρότειναν οι άνθρωποι να τους στείλω αιματολογικό δείγμα της Ελένης ή το πόρισμα, εάν έκανα τις εξετάσεις στην Ελλάδα. Εφόσον βρισκόταν το παιδί θετικό σε αυτές τις ουσίες , αυτοί θα προχωρούσαν σε δικαστική διαδικασία για αποζημίωση και ποινή κατά της εν λόγω εταιρίας ! Μόνο όμως, εάν ήμασταν αμερικάνοι πολίτες που ζούμε στην Ελλάδα (στην Αμερική κερδίζουν κάθε δίκη )! Είμαστε όμως Έλληνες, άρα το μόνο που μπορούσαν να κάνουν και έκαναν, ήταν να με καθοδηγήσουν πώς να κινηθώ εδώ, μόνος μου! Ξεκίνησα και εγώ να ψάχνω πού θα κάνω αυτές τις εξετάσεις ! Κανένα εργαστήριο από όσα έψαξα, δεν μπορούσε να το κάνει, οπότε απευθύνθηκα μέσω κάποιου γιατρού στο τμήμα τοξικολογίας του πανεπιστημίου Αθηνών ! Η απάντηση που πήραμε ήταν ότι, αυτές οι εξετάσεις απαγορεύτηκαν στην Ελλάδα, εδώ και πέντε χρόνια !!!» Τα λόγια περιττά !

Συνέχισα να ψάχνω, τώρα πια για τη συγκεκριμένη εταιρία, για τις θυγατρικές της στην Ελλάδα και το δικαστικό τους ιστορικό εδώ. Μιας και ήμουν στην Αθήνα τα ξεψάχνισα όλα και μη νομίζετε πως είναι κάτι ιδιαίτερα δύσκολο .Η μια είναι θυγατρική της άλλης ,φαρμακευτικής εταιρίας, έχουν αγροτικά προϊόντα και το αντίστροφο! Κάποιοι υπάλληλοι προωθούν και των δυο τα προϊόντα με την ίδια ευκολία !Όλοι αυτοί οι τύποι είναι θρασύτατοι και δεν φοβούνται κανέναν, γιατί ξέρουν πολύ καλά για ποιους εργάζονται. Αρκεί να κάτσει κάποιος σε μια καφετέρια δίπλα στα μεγάλα νοσοκομεία και θα τους ακούσει να μιλάνε ήρεμα αλλά όχι χαμηλόφωνα για τα κατορθώματα τους : πώς στρίμωξαν, τον τάδε έμπορο για να πάρει μεγάλες ποσότητες από τα δηλητήρια τους ή τον δείνα γιατρό, να εγκρίνει κάποιο φάρμακο τους, πώς μοιράζουν τα ποσοστά , 50% στο γιατρό 25% στους νοσηλευτές κλπ κλπ! Και δεν είναι μεγάλα αυτά τα ποσοστά , καθόλου μεγάλα σε σχέση με το ρίσκο που παίρνουν γιατροί και νοσηλευτές ! Έχω δει ιατρικό επισκέπτη να κρατάει από το γιακά ένα γιατρό και να τον απειλεί βρίζοντας, γιατί δεν είχε εγκρίνει ένα φάρμακο, όχι απλό γιατρό αλλά διευθυντή! Και εγώ που νόμιζα πως αυτά γίνονται μόνο στη νύχτα ! Αυτή είναι μαφία ! Πριν μαλώσετε ή θελήσετε να δείρετε κάποιο γιατρό, σκεφτείτε ότι εσείς μπορεί να είστε το ρέμα και πίσω του έχει το γκρεμό (ιατρικό επισκέπτη) . Ίσως να βρισκόμαστε στη Νο 1 διεφθαρμένη χώρα και όχι στην 6η όπως είχε βγάλει μια μεγάλη έρευνα πριν λίγο καιρό !

Καθόμουν λοιπόν με τον υπολογιστή μου κοντά σε κάτι τέτοιους τύπους και κατέγραφα τις ανατριχιαστικές συνομιλίες τους και εφόσον μπορούσα να καταλάβω την έδρα τους, την έψαχνα μέσω google earth ! Καθόλου τυχαίο, που όλοι στεγάζονται γύρω από πανεπιστημιακά κέντρα και νοσοκομεία ! Πολλές φορές και δίπλα σε ιδιωτικά ιατρεία και εργαστήρια ! Δεν ήθελα όμως σε καμία περίπτωση να το παίξω Τριανταφυλλόπουλος ή James Bond , ήθελα μόνο να μάθω, αγόρασα βιβλία αιματολογίας, παιδοογκολογίας και τα διάβαζα μαζί με γιατρούς, για να μου εξηγούν τα συγκεκριμένα θέματα που με ενδιέφεραν . Ούτε αυτό είναι δύσκολο, κανείς δεν είναι χαζός, αν κάτσεις και διαβάσεις θα μάθεις, εξάλλου είχα για πρότυπο από την αρχή της περιπέτειας μας, τον πατέρα του Lorenzo (για όσους έχουν δει την ταινία ) . Ο καιρός πέρασε και οι θεραπείες τελείωσαν επιτυχώς . Πανηγυρίζαμε και χορεύαμε μαζί με τη γιατρό μας ! Πήραμε τον δρόμο της επιστροφής αλλά δεν είχα καταλάβει, πόσο είχα ταράξει τα νερά, με όλη τη συμπεριφορά μου !

Επειδή με ενδιέφερε μόνο το παιδί μου, δεν πρόσεξα τι προκαλούσα στους άλλους γονείς! Μπορεί με μερικούς να γίναμε αδέρφια αλλά κάποιοι άλλοι για Χ λόγους, θύμωναν μαζί μου! Κάθε μέρα έτρεχα στα μαγαζιά και αγόραζα τα καλύτερα τρόφιμα , παιχνίδια, ό,τι καλύτερο και καινούργιο είχε βγει , παρακολουθούσα , διάβαζα και μιλούσα , μιλούσα πολύ για ό,τι μάθαινα για να τους βοηθήσω ! Έλεγα για την τεράστια σημασία της άριστης ψυχολογίας και πόσο βοηθούν τα παιχνίδια και ας είναι μόνο για πέντε δευτερόλεπτα ! Για τα τρόφιμα, ποια είναι καλά και ποια όχι και με ποια σειρά πρέπει να τρώνε τα παιδιά ! Για τα εμβόλια ,για τους ψεκασμούς, για όλα!!! Τουλάχιστον να το ψάξουν ! Άλλοι με κορόιδευαν (βοτανολόγο , συνωμότη , κατάσκοπο κλπ ) και άλλοι με κάρφωναν ! Πού; Θα το γράψω πολύ απλά . Βασικοί χορηγοί σε όλους τους συλλόγους καρκινοπαθών είναι μεγάλες φαρμακευτικές εταιρίες. Και τι έγινε που με κάρφωναν; Το πλήρωσα ! Πολύ ακριβά ! Ευτυχώς μόνο υλικά ! ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΟΜΩΣ, ΑΝ ΚΕΡΔΙΣΑΝ ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ , ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΚΑΛΑ ΕΚΑΝΑΝ ! Είπαμε , σε αυτό το πεδίο μάχης, όλα γίνονται στο βωμό του ορισμού της επιβίωσης ! Άγγελοι και δαίμονες πλακώνονται κάθε δευτερόλεπτο, εμείς τα ανθρωπάκια δεν θα κάνουμε χαζομάρες;

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ Η ΔΙΑΡΡΗΞΗ ΚΑΙ ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ

Ξεκινήσαμε για τη μεγάλη επιστροφή, με αισιοδοξία, όνειρα, ελπίδα και χαρά ! Τραγούδια και ευτυχία ! Το μυαλό μας όμως, γεμάτο από αμφιβολία . Τελείωσε; Αλήθεια; Τέλος ο εφιάλτης; Έχουμε δικαίωμα να γελάμε στ’ αλήθεια πάλι ; Δεν είναι κακό; Φτάσαμε σπίτι. Η Ελένη ανέβηκε πάλι μόνη της κουτσαίνοντας και χτύπησε την πόρτα ! Άνοιξε η αδερφή της ! Τι θέαμα Θεέ μου; Τι στιγμή; Για πέντε λεπτά, κοιτούσε η μια την άλλη, χωρίς να μιλάνε , μόνο τα μάτια τους τα έλεγαν όλα ! Και μετά φωνές, ουρλιαχτά χαράς, γέλια και αγκαλιές, τόσο δυνατές, μέχρι να λιώσουν! Οι επόμενες μέρες ήταν μια ατέλειωτη γιορτή . Αλλά εγώ, πού να ησυχάσω; τώρα μου έφταιγε το σπίτι και όχι άδικα. Ένα διαμέρισμα στο κέντρο της πόλης, μέσα στα καυσαέρια και τις κεραίες κινητής τηλεφωνίας, πενταβρώμικη από τα σκουπίδια κλπ κλπ . Μετά από δυο εβδομάδες, μετακομίσαμε σε ένα επαρχιακό μέρος με καθαρό αέρα ! Πίστευα πως θα βρω γρήγορα δουλειά και πως θα πουλούσα και το διαμέρισμα εύκολα ! Δεν είχα ιδέα τι γινόταν με την κρίση , σαν να γύρισα από άλλο πλανήτη. Εξάλλου, κατά τη διάρκεια της περιπέτειας, μου είχαν τάξει δουλειά πάρα πολλοί , δεν μπορεί, κάπου θα έβρισκα , αλλά ξαφνικά, όλες οι πόρτες κλειστές, χωρίς καν να θέλει να με δει κανείς ! Σαν να μη με γνώρισαν ποτέ! Και αν κατά λάθος γινόταν συνάντηση με κάποιον ή έπρεπε να φύγει πολύ γρήγορα για κάτι επείγον ή είχε ένα μεγάλο πρόβλημα και δεν μπορούσε να μου μιλήσει! Μου έδιναν μερικά χρήματα χωρίς να ζητήσω και μου ευχόταν να βρω γρήγορα καμία δουλειά, γιατί είναι δύσκολα τα πράγματα ! Κάποιες φορές, μου έκαναν και παρατήρηση, γιατί δεν είχα δουλειά ακόμα ! Η αλήθεια είναι πως αν ήθελα, μπορούσα να πάω πάλι στη νύχτα αλλά είδα πού βγάζει ! Όχι, πρέπει να κάνω κάτι ανθρώπινο! Επέμεινα και ακόμα είμαι στην επιμονή ! Θα τα καταφέρω, είμαι σίγουρος !

Κάπως έτσι κυλούσαν οι μέρες, μέχρι που αποφάσισα να ανοίξω το τεράστιο αρχείο που είχα φτιάξει και να σβήσω τα περιττά ! Τι να σβήσω και τι να κρατήσω ; Είχα μια βόμβα και δεν το ήξερα ! Τακτοποίησα τα βίντεο, τα διάφορα έγγραφα και επανεκκίνησα το θέμα των μεταλλαγμένων ! Βρήκα ένα δυναμικό μικροβιολόγο με δυνατές γνωριμίες, για να κάνουμε την εξέταση για την αυξητική ορμόνη και τις διοξίνες ! Η Ελένη, παρόλο που είχε επηρεαστεί από τις χημειοθεραπείες, οι αναλύσεις μπορούσαν να γίνουν ! Η απάντηση ήρθε θετική, προφορικά όμως, για ευνόητους λόγους ! Αποφάσισα να πάω στον εισαγγελέα! Πώς έρχονται τα πράγματα όμως μερικές φορές και κάνουμε τη στραβοτιμονιά, την ανόητη απροσεξία .

Λόγω μετακόμισης και πιεσμένου χρόνου, σκέφτηκα να συνδυάσω τρεις σημαντικές δουλειές σε μια μέρα. θα πήγαινα στο μικροβιολογικό, στον εισαγγελέα και για σκότωμα των τελευταίων χρυσαφικών από το γάμο μου, για ρευστότητα ! Τα είχα όλα σε ένα σακίδιο πλάτης, το φάκελο της μικρής, τα στοιχεία για τον εισαγγελέα και όλα μας τα κοσμήματα και κάποια μετρητά ! Έκανα τη βλακεία και τα άφησα μέσα στο αυτοκίνητο για να μπω σε ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο με φυλασσόμενο πάρκινγκ με κάμερες ,σεκιουριτάδες, κλπ! Εκτός του ότι ήταν πάρα πολύ βαρύ το σακίδιο, το στρίμωξα κάτω από το κάθισμα του συνοδηγού, πάρα πολύ σφιχτά και έχει και φιμέ τζάμια 70% . Και όμως, έγινε η ζημιά! Έσπασαν το τζάμι και τα πήραν όλα!

Στην αρχή θεώρησα πως ήταν τυχαίο γεγονός, αλλά όταν είδα το βίντεο στην αστυνομία, εκεί κατάλαβα τα πάντα ! Με παρακολουθούσαν και περίμεναν πότε θα κάνω τη βλακεία! Ήταν δυο λευκοί με ένα αυτοκίνητο που ανήκε σε γύφτο! 10 λεπτά πάλευαν να βγάλουν το σακίδιο, ενώ σεκιουριτάδες μηδέν !Δεν θα γράψω παραπάνω λεπτομέρειες λόγω αστυνομικού απορρήτου. Η ουσία είναι πως οι τύποι ήταν συγκεκριμένοι υπάλληλοι, συγκεκριμένης εταιρίας και δεν τους πιάνει κανείς. Έχουν όλη την κάλυψη ! Πάει και αυτό, πάμε παρακάτω ,το περίφημο ελληνικό (δεν βαριέσαι!), μερικές φορές βοηθάει πολύ ! Δύσκολα όμως , πολύ δύσκολα από οικονομικής πλευράς, τόσο δύσκολα, που μέσα στην απελπισία μου ζήτησα βοήθεια για δουλειά ή για την πώληση του σπιτιού μου ή ό,τι μπορεί ο καθένας, από τις μητροπόλεις και τους συλλόγους ελλήνων του εξωτερικού, σε όλο τον κόσμο , με συγκίνησε το

ενδιαφέρον τους και η ανθρωπιά τους, ακόμα περιμένω έστω ένα περαστικά ! Τίποτα απολύτως ! Φιλάνθρωποι που νοιάζονται μόνο για την κόμμωση των κατοικιδίων τους! Δεν πειράζει, εξάλλου περάσαμε και πιο βαριές καταστάσεις ! Μια εβδομάδα όμως μετά τη διάρρηξη, συνέβη ένα κινηματογραφικό γεγονός: Μόλις πέταξα τα σκουπίδια στον κάδο και έφυγα προς αναζήτησή εργασίας , μετά από δυο λεπτά, σταμάτησε ένα αυτοκίνητο μπροστά στον κάδο, κατέβηκε μια κοπέλα και πήρε τα σκουπίδια μας που ήταν πάνω πάνω ! Τη σκηνή αυτή, την είδε η γυναίκα μου από το παράθυρο της κουζίνας, που είναι ακριβώς απέναντι ! Με πήρε τηλέφωνο τρομοκρατημένη, την ηρέμησα λίγο και έτρεξα στο αστυνομικό τμήμα να αναφέρω το γεγονός , όπου οι αστυνομικοί μου είπαν πως είναι πολύ σοβαρό, αλλά δεν μπορούν να κάνουν τίποτα ! Όταν ζήτησα τη βοήθεια τους για κάποιο διάστημα, μου απάντησαν πως δεν μπορούν να κάνουν κάτι ιδιαίτερο, αφού δεν υπήρχε απειλή κατά ζωής! Δεν ήταν αδιάφοροι, ίσα ίσα που είχαν δείξει από την αρχή μεγάλη ευαισθησία ,απλώς δεν μπορούσαν ! Το γεγονός αυτό επαναλήφθηκε άλλη μια φορά μετά από δυο μέρες ! Συν το ότι ο υπολογιστής μου γέμισε ιούς και το τηλέφωνο μου δυσλειτουργούσε! Δεν πήγα όμως ξανά στο Τμήμα ! Ποιος ο λόγος άλλωστε; Αφού μου είχαν πει εξαρχής,, να μην το ψάχνω άλλο γιατί είναι πάρα πολύ επικίνδυνα αυτά τα πράγματα ! Σκοτώνεται κοσμάκης χωρίς να το ξέρει κανείς ! Άστα και κοίτα μόνο το παιδί σου, μου επισήμαναν ! Έτσι και έπραξα! Στο κάτω κάτω, δεν είχα άλλο κουράγιο να κάνω τον ήρωα !

Η ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΑΣ ΟΙ ΕΠΑΝΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ Η ΖΩΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ!!!

Κάποια στιγμή επικοινώνησα τηλεφωνικά με τη γιατρό μας στην Αθήνα, για να της πω πως δεν μπορούσαμε να κατέβουμε για ΕΠΑΝΕΞΕΤΑΣΕΙΣ, λόγω οικονομικών προβλημάτων . Μας πρότεινε μια γιατρό στη Θεσσαλονίκη για να κάνουμε τις εξετάσεις, στο νοσοκομείο που εργαζόταν ! Εξάλλου και να πηγαίναμε στην Αθήνα, αυτήν πλέον, την είχαν ξηλώσει από διευθύντρια !!! Καθόλου τυχαίο, μετά από τη διάρρηξη ! Αφού είχα στοιχεία για τη συγκεκριμένη γιατρό και για το ποιόν της ! Καθαρή, γνήσια, χωρίς εμπλοκές σε συμφέροντα φαρμακευτικών εταιριών, με μοναδικό πάθος, την ίαση των παιδιών ! Αθωωτικά στοιχεία για αυτήν, ως άνθρωπο και επιστήμονα, ενοχοποιητικά όμως για το σύστημα !

Πήγαμε λοιπόν στη γιατρό, εδώ στην Θεσσαλονίκη, όπου είχαμε μαζί μας στο φάκελο και το ηλεκρομυογράφημα του ποδιού της Ελένης, το οποίο έδειχνε πως το πόδι είναι τελείως παράλυτο , νεκρό ! Αφού την εξέτασε προσεκτικά και μας έδωσε τα παραπεμπτικά για τη μαγνητική και τις αιματολογικές, μας πρότεινε κάποια πράγματα, πού μας έκαναν να φύγουμε τρέχοντας ! Μας παρέπεμψε σε έναν νευροχειρουργό, για να κόψει κάποιους τένοντες, ώστε να ισορροπήσει το πόδι και να έχει ένα κάπως καλύτερο βάδισμα και επίσης σε έναν πλαστικό χειρουργό, για την τεράστια ουλή στην κοιλίτσα ! Κόψε ράψε δηλαδή , βρήκαμε μοντέλο να παίζουμε με τα μαχαιράκια μας; Όχι, όχι ,όχι! Τέλος. όσο παίξατε, παίξατε !

Ήδη είχαμε ξεκινήσει τη διατροφή αποτοξίνωσης και από τα χημειοφάρμακα και από τις ορμόνες και τις διοξίνες ! Τα αποτελέσματα φάνηκαν μετά από τις εξετάσεις ! Τα αιματολογικά στοιχεία έδειχναν έναν άνθρωπο φυσιολογικότατο (για όσους ξέρουν από χημειοθεραπείες αυτό είναι εξαιρετικά σπάνιο), η μαγνητική, πεντακάθαρη ! Την ουλή την αλείφουμε με αλόη από τη γλάστρα μας και έχει εξαφανιστεί σχεδόν , όσο για το πόδι; Περπατάει κανονικά !!! Το ξυσμένο νεύρο έδωσε ερεθίσματα από άλλες οδούς, αφού ο οργανισμός πλέον είναι καθαρός. Με φυσικοθεραπείες και ασκήσεις στην ύπαιθρο, δυνάμωσαν οι μύες, που τρέφονταν πλέον κανονικά . Εκτός από μια μειωμένη αίσθηση στο πέλμα και μικρή κινητικότητα στα μικρά δάχτυλα είναι μια χαρά ! Τρέχει, παίζει και χαίρεται τη ζωή, σαν όλα τα παιδιά ! Με προσοχή και επιφυλακτικότητα , αλλά ζει! ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΖΕΙ, δυο χρόνια μετά την ανακοίνωση ότι έχει μια εβδομάδα ζωής. ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΖΕΙ κύριε διευθυντά ! Άγιος Φανούριος vs διευθυντής =1-0. Ελένη vs καρκίνος 1-0. Γονείς vs σύστημα 1-0. Το κύπελλο θα το πάρουμε όταν πεθάνουμε από γεράματα (ελπίζω) και μας θάψουν τα παιδιά μας σε μεγάλη ηλικία κρατώντας από το χέρι, τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους ! Ο αγώνας συνεχίζεται κάθε φορά με άλλο τρόπο, αλλά συνεχίζεται!!!

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Έχω γράψει μόνο το 1% των όσων πραγματικά έχουν συμβεί, χωρίς τις λεπτομέρειες των φρικτών καταστάσεων που αντιμετώπισε η Ελένη, γιατί όλη η αλήθεια ξεπερνάει κάθε φαντασία . Μπορεί να κράτησε μόνο ένα χρόνο η περιπέτεια με τα νοσοκομεία αλλά η ένταση ήταν τεράστια. Το 24ωρο μου είχε 48 ώρες γεμάτες ! Τα κυριότερα και σημαντικότερα πράγματα που βρήκα από θέμα βοτάνων και εναλλακτικών θεραπειών είναι τα εξής: σκόρδο, λεμόνι, κρεμμύδι , γαιδουράγκαθο, παντζάρια, τσουκνίδα και μολόχα, κάνουν θαύματα. Επίσης τα αμύγδαλα και τα κουκούτσια από το βερίκκοκο είναι απίστευτα, αλλά θέλουν πολύ μεγάλη προσοχή. Τονίζω πως είναι τελείως διαφορετική η διατροφή που πρέπει να ακολουθήσει κάποιος όταν κάνει χημειοθεραπείες και άλλη αν αποφασίσει να μην κάνει ! Επίσης καθαρίστε το μυαλό σας , μας έχουν γεμίσει με σκουπίδια τον εγκέφαλο και ανόητες προκαταλήψεις, για να είμαστε εξαρτημένοι από τις εταιρίες και το πολιτικοοικονομικό σύστημα !

Για παράδειγμα, η γιαγιά μου γιάτρευε το κακό σπυρί (μελάνωμα ) με έλαιο κάνναβης, που το έφτιαχναν στο φαρμακείο! Ψάξτε το λίγο, αξίζει ! Το νιώθετε, το γνωρίζετε, αντιδράστε . Όπως και αν ακούγεται, η επανάσταση πρέπει να ξεκινήσει από τον κήπο, τη γλάστρα, την κουζίνα ! Πραγματικά, είμαστε ό,τι τρώμε ! Ό,τι και αν λένε διάφορες οργανώσεις, ο άνθρωπος είναι παμφάγο όν αλλά ανισόρροπο, όλα τα πλάσματα τρώνε για να ζήσουν και εμείς τρώμε για απόλαυση. Όποιος έχει αμφιβολία για τα παιδικά εμβόλια, απλώς ας μπει στο εθνικό συνταγολόγιο και γράφοντας μια μια τις ουσίες που περιέχει κάθε εμβόλιο στο google, με την πρόθεση side effects, θα δείτε τι πραγματικά συμβαίνει . Εκεί θα δείτε και για τα γενόσημα, που είναι άκρως επικίνδυνα !

Όποιος έχει τις γνώσεις και τα κατάλληλα προγράμματα, μπορεί να ψάξει στο deep web για τα φάρμακα . Εγώ το έκανα ! Αν έχετε αμφιβολίες για τους αεροψεκασμούς, ψάξτε για τη γαιομηχανική και μόνο. Είχα μια πολύ έντονη συζήτηση, με υψηλόβαθμο αξιωματικό της ελληνικής πολεμικής αεροπορίας, ο οποίος, στην απλή ερώτηση μου, αν είναι αλήθεια όσα λέει ο κος Κατσαρός ως επιστήμονας για τους αεροψεκασμούς , απάντησε με φωνές και αερολογίες (το έχει το επάγγελμα μάλλον). Επί μια ώρα, λες και τον είχε τσιμπήσει καμία μέλισσα ! Από επιστημονικά στοιχεία, μηδέν! Όσο για τις κεραίες κινητής τηλεφωνίας, τι να πω εγώ; Στα παιδοογκολογικά νοσοκομεία και γενικά σε χώρους πολύ ευαίσθητους, υπάρχει ειδικό σύστημα που απενεργοποιεί το σήμα ! Γιατί άραγε; Πραγματικά, εάν μπορούσαμε να χρωματίσουμε όλα αυτά τα ραδιοκύματα ή όπως αλλιώς λέγονται και τα σύννεφα μέσα στα οποία ζούμε, το μόνο που θα βλέπαμε είναι ένα συμπαγές περιβάλλον, σαν να είμαστε χτισμένοι μέσα σε ένα μολυσματικό ζελέ ! Για βαρέα μέταλλα, γίνονται εξετάσεις σε εργαστήρια στην Ιταλία, για ποιον ενδιαφέρεται, με δείγμα από αίμα και τρίχες από το κεφάλι ! Έχουμε 75.000 καρκινοπαθείς το χρόνο στην Ελλάδα . Τρία παιδιά την ημέρα, κάθε μέρα, με καρκίνο ! Μη μας γίνει συνήθεια και αυτό ! Στοχευμένα και μεθοδευμένα μας αρρωσταίνουν ,δείτε τις ανακοινώσεις από το memorial , τίποτα δεν είναι τυχαίο. Αλτσχάιμερ, αυτισμός και παιδικό άσθμα, μέσα στο ΚΟΛΠΟ είναι!

Το αύριο το χτίζουμε σήμερα, ας το απολαύσουμε, σας παρακαλώ! Το γεγονός που αναφέρω στην αρχή με το παιδί που χάσαμε, σήμαινε ότι ήδη είχαμε μολυνθεί και την πλήρωσε το έμβρυο . Μπορεί να είμαστε παιδιά του Τσερνομπίλ αλλά είχαμε προλάβει να ζήσουμε φυσιολογικά . Τα παιδιά μας όμως; Δεν είναι ντροπή που αρρωσταίνουμε, αλλά είναι ντροπή αυτών που μας αρρωσταίνουν με την κουτοπονηριά τους για προσωπικό όφελος ή με την αδιαφορία τους και την ανεπίτρεπτη άγνοια τους, βολεμένοι στις καρεκλίτσες τους !

Και τέλος, ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ, ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΥΣ ΕΤΡΕΞΑΝ, ΒΟΗΘΗΣΑΝ ΚΑΙ ΣΤΑΘΗΚΑΝ ΔΙΠΛΑ ΣΤΗΝ ΕΛΕΝΗ ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ. ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ, ΓΟΝΕΙΣ, ΜΕΜΟΝΩΜΕΝΟΥΣ ΙΕΡΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ. ΧΩΡΙΣ ΕΣΑΣ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΘΑ ΗΤΑΝ ΖΩΝΤΑΝΗ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ. ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ! ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΑΣΟ, ΣΟΥΠΕΡ ΗΡΩΑ ΜΟΥ! Εμπιστευθείτε το ένστικτο σας και αντιδράστε, ψάξτε και πράξτε ,όλοι είδαμε τι έπαθαν τα παιδάκια στην Κορέα που εκπαιδεύονται να υπακούουν σε εντολές. Πιστεύετε ότι εμείς διαφέρουμε; Όποιος νομίζει πως μπορώ να τον βοηθήσω σε κάτι ή επιθυμεί κάποιες λεπτομέρειες από την έρευνα μου, το email μου είναι spiroskalel@gmail.com . Για τους επιφυλακτικούς ,θα πω όχι, δεν ζητάω χρήματα, δεν πουλάω τίποτα που να έχει σχέση με τον τομέα υγείας ! Ούτε γιατρός είμαι ούτε θεραπευτής , μπορώ όμως να δείξω έναν τρόπο ! Δωρεάν τα πήρα δωρεάν τα δίνω !

Σπύρος Καλτσούνης

Read more: http://enallaktikidrasi.com/2014/05/spyros-kaltsounis-o-agonas-mou-gia-tin-therapeia-tou-karkinopathous-paidiou-mou/#ixzz32na2j4Xh

Ο απερχόμενος Δήμαρχος Θέρμης ως καρτούν!

  Η έμπνευση του διαφημιστή του απερχόμενου Δημάρχου Θέρμης ήταν τοσο ευστοχη που γίνεται πραγματικά μοναδική! Στο προεκλογικό υλικό της παράταξης του ο Θεόδωρος Παπαδόπουλος εμφανίζεται με το πρόσωπο του όπως το ξέρουμε αλλά με σώμα σχεδιασμένο από πενάκι σκιτσογράφου. Εξαιρετικό εύρημα! Που όμως περιγράφει τέλεια την τελευταία του θητεία ως Δημάρχου , δηλαδή την ...σωματική του απουσία από τους 16 σε σύνολο 17 οικισμών τα τελευταία 3,5 χρόνια του Καλλικρατικού Δήμου Θέρμης. Είναι σχεδόν βέβαιο οτι ο συμπαθής γραφίστας προφανώς δεν είχε κατά νου αυτήν την ερμηνεία όταν σχεδίαζε τον καρτούν Δήμαρχο, μάλλον ήθελε να δείξει το "μοντέρνο" πνεύμα του Δημάρχου, πιθανόν να μη γνωρίζει και τον ίδιο τον Θ.Παπαδόπουλο, απλά να κάνει τη δουλειά του...
  Αν κάποιος συνδύασει  και το λογότυπο της παράταξης (Δημοκρατική Ενότητα) που θυμίζει το λογότυπο της ΕΛΙΑΣ με την πολιτική θέση του Θ.Παπαδόπουλου (μέλος του ΠΑΣΟΚ, σύνεδρος στο τελευταίο συνέδριο του), τότε θα μπορούσε κάποιος να πει στον (συμπαθή τονίζουμε) γραφίστα οτι το συνολικό αποτέλεσμα της δουλειάς του είναι πολύ ουσιαστκή συμβολή στην αντιπολίτευση των πεπραγμένων της παράταξης του Δημάρχου (απουσία και ταύτιση με το Μνημόνιο)!
  Άξιος ο μισθός του!

Κ.Αντωνιάδης

ΑΥΤΟΥΣ ΘΑ ΣΤΗΡΙΞΩ…

ΕΧΩ ΒΑΡΕΘΕΙ ΤΙΣ ΚΑΘΩΣΠΡΕΠΕΙ ΚΑΘΑΡΕΣ ΦΤΙΑΧΤΕΣ ΠΕΡΙΠΟΗΜΕΝΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΩΝ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ… ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΘΑ ΣΤΗΡΙΞΩ ΕΙΝΑΙ Ο ΞΕΝΥΧΤΗΣΜΕΝΟΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΜΕ ΤΑ ΑΙΜΑΤΑ ΑΚΟΜΑ ΣΤΗΝ ΜΠΛΟΥΖΑ, Η ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΑ ΜΕ ΤΑ ΤΑΛΑΙΠΩΡΗΜΕΝΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΠΟΥ ΑΠΟΛΥΘΗΚΕ ΠΡΟΣΦΑΤΑ ,Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΒΡΕΙ ΜΕΛΑΝΙ ΓΙΑ ΝΑ ΒΓΑΛΕΙ ΦΩΤΟΤΥΠΙΕΣ, Ο ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟΣ ΕΡΓΑΤΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΜΟΥΤΖΟΥΡΑ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ, Ο ΙΔΡΩΜΕΝΟΣ ΑΝΕΡΓΟΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΠΑΡΕΙ ΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΝΑ ΒΡΕΙ ΔΟΥΛΕΙΑ,Η ΦΙΛΗ ΠΟΥ ΕΦΑΓΕ ΤΟ ΔΑΚΡΥΓΟΝΟ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΕΠΕΙΔΗ ΖΗΤΑΓΕ ΛΙΓΟ ΟΥΡΑΝΟ, Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΟΥ ΤΟ ΛΕΕΙ ΑΚΟΜΑ Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΓΥΡΝΑΕΙ ΠΟΡΤΑ ΠΟΡΤΑ,ΟΧΙ ΤΩΡΑ,ΑΛΛΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΣΗΚΩΣΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΙΡΒΑΝΑ ΣΟΥ… ΑΥΤΟΥΣ ΘΑ ΣΤΗΡΙΞΩ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ ΚΑΙ ΑΣ ΜΗΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΘΑΡΑ ΡΟΥΧΑ ΚΑΙ ΑΣ ΜΗΝ ΕΧΟΥΝ ΩΡΑΙΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ… ΦΤΑΝΕΙ ΠΟΥ ΧΟΥΝ ΚΑΘΑΡΕΣ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΕΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΤΙΜΗ ΜΟΥ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΑ…

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Π .ΚΩΣΤΑΡΑΣ
ΙΑΤΡΟΣ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΣ ΕΣΥ
ΣΥΡΙΖΑ ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ

Εγώ συμφωνώ με τον Βενιζέλο

Μια φορά είπε στην (πολιτική) ζωή του την αλήθεια ο Ευ. Βενιζέλος και έπεσαν όλοι να τον φάνε. Και η αλήθεια είναι ότι πράγματι στις 18 και στις 25 Μαΐου "παίζεται η σταθερότητα της συγκυβέρνησης".
Με απλά λόγια, στις επόμενες εκλογές δεν ψηφίζουμε μόνο για δήμαρχο, περιφερειάρχη, ευρωβουλευτή, αλλά για το αν θέλουμε να συνεχίσουν να μας κυβερνούν το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. στην Ελλάδα, ο χερ Σουλτς και η φράου Μέρκελ στην Ευρώπη.
Aυτό είναι το ερώτημα των εκλογών και όλα τα άλλα περί ικανού δημάρχου, νοικοκύρη περιφερειάρχη και τεχνοκράτη ευρωβουλευτή είναι για να κοροϊδεύουμε την κοινωνία.
Ο ψηφοφόρος έχει δικαίωμα να επιλέξει Καμίνη, Μπουτάρη, Σγουρό, Ζαγοράκη, Πλεύρη ή τους αντίστοιχους ανά την Ελλάδα "ανεξάρτητους, ικανούς, γνώστες, έμπειρους" υποψήφιους αυτοδιοικητικούς και ευρωβουλευτές, αλλά πρέπει να γνωρίζει ότι έτσι δίνει ψήφο εμπιστοσύνης στη Νέα Ελλάδα της λιτότητας, της ανεργίας, τη φτώχειας, της υποταγής στους ολιγάρχες.
Είναι τόσο αυτονόητο, τόσο καθαρό, ώστε απορώ ποιοι δεν το καταλαβαίνουν. Εκτός αν ντρέπονται να το ομολογήσουν και καμώνονται πως δεν το καταλαβαίνουν.
Είτε το ένα είτε το άλλο συμβαίνει, στις 18 και στις 25 Μαΐου θα έχει υπερψηφιστεί ή θα έχει καταψηφιστεί αυτή η συγκυβέρνηση. Και στις 26 Μαΐου δεν θα έχει νικήσει η Τοπική Αυτοδιοίκηση ούτε η Ευρώπη των λαών. Θα έχει νικήσει ο κ. Σαμαράς, ο κ. Βενιζέλος και η φράου Μέρκελ.
Αλλά μετά την απομάκρυνση από την κάλπη ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.

• Μουλόπουλος Βασίλης

Όταν τα περίπτερα γίνονται καπνός

Του Θωμά Τσαλαπάτη

Τρία ήταν τα μεγάλα ερωτήματα της παιδικής μου ηλικίας: 1) Υπάρχει άραγε μετά θάνατον ζωή; 2) Ποιος σκότωσε τον J.F.K; 3) Πού στο διάολο κατουρούν οι περιπτεράδες; Και αν το πρώτο ερώτημα έχει πάρει παράταση για μετά, ενώ το δεύτερο πραγματικά δεν έχει πια κανένα ενδιαφέρον, το νέο πολυνομοσχέδιο έρχεται να μειώσει κάθε πιθανότητα απάντησης του τρίτου μου ερωτήματος.
Σύμφωνα με το πολυνομοσχέδιο κάθε περιπτερούχος που βγαίνει στη σύνταξη θα κλείνει την επιχείρηση και η άδεια δε θα μπορεί να μεταβιβαστεί μετά το θάνατο του κατόχου. Μιλάμε ουσιαστικά για το τέλος του θεσμού των περιπτέρων. Με τον τρόπο αυτό προφανώς επωφελούνται οι μεγάλοι όμιλοι και τα σούπερ μάρκετ. Άλλωστε, ο αριθμός των περιπτέρων και των πρατήριων τσιγάρων, τα τελευταία χρόνια έχει συρρικνωθεί γεωμετρικά. Από τα 17.500 περίπτερα που υπήρχαν το 2009 έχουν απομείνει σήμερα λιγότερα από 8.500.
Πέρα από την πρακτική διάσταση του θέματος, η αλλαγή (όπως τόσες αλλαγές τα τελευταία χρόνια) χτυπά τη διάσταση του καθημερινού, αυτό που καθένας έχει μάθει να αναγνωρίζει ως συνήθεια, ως αντανακλαστικό του χρόνου μέσα στο δεδομένο χώρο, ως ζωή στις κοινότοπες χειρονομίες της κάθε μέρας.



Τα περίπτερα αποτελούν τα μητροπολιτικά μανιτάρια. Μερικοί από τους αρμούς πάνω στους οποίους στήνεται το ελληνικό αστικό συνεχές του τοπίου. Όπως τα έπιπλα στο σπίτι, λόγω της πολλής οικειότητας στην όραση δεν είναι καν διακριτά, υπάρχουν ορατά και ταυτόχρονα αόρατα, επιβεβαιώνοντας καθημερινότητα μέσα από τις επαναλαμβανόμενες μικροσυναλλαγές. Ο διαβάτης αναγνωρίζει το περίπτερο κυρίως στην απουσία του: όταν ψάχνει μανιωδώς σε κάποια ξένη γειτονιά την εκπλήρωση της μικροανάγκης του αλλά δεν το συναντά πουθενά. Όταν η δεδομένη τροχιά ρουτίνας θα τον φέρει μπροστά, όχι σ ένα κιόσκι αλλά σε ένα κενό, με το λευκό τετράγωνο στο έδαφος να επιβεβαιώνει πως όντως εδώ υπήρξε ένα περίπτερο. Όταν περπατώντας σε κάποια πόλη του εξωτερικού και παρατηρεί –πάντα λίγο καθυστερημένα- πως: «Κοίτα να δεις η πόλη αυτή δεν έχει περίπτερα».
Όταν ήμουν μικρός ήθελα να πιστεύω πως οι περιπτεράδες δεν είχαν σώμα, μόνο πρόσωπο που ρωτά και χέρια που εισπράττουν. Κινούμενα πορτρέτα, περιορισμένα απ’ την πιο κοινότοπη κορνίζα, περιγράφοντας αυτό το μη-συγκλονιστικό που είναι η ζωή στη ρουτίνα της (όταν φυσικά βλέπεις τη ρουτίνα μέσα από τα μάτια της ρουτίνας). Έτσι απλώνονται στην ομιλία οι πιο πρόχειρές μας φράσεις: «Σταμάτα εδώ πρέπει να πάρω τσιγάρα», «Μπορείς να μου πάρεις και ένα μπουκαλάκι νερό;», «Θα πεταχτείς μέχρι το περίπτερο να πάρεις ένα γάλα;» Άλλωστε, η διαδρομή μέχρι το περίπτερο είναι σίγουρα ο πιο τεντωμένος διάδρομος του σπιτιού σου, μια προέκταση του σαλονιού σου, ακόμα κι όταν βρέχει.



Θυμήσου με τι στόλισες τα μέτωπα των παιδικών σου χρόνων. Χαρτάκια Panini, παγωτά πύραυλος και εκείνες οι φοβερές πολύχρωμες τσίχλες που όταν τις μασάς τυφλώνεσαι. Και αργότερα το φούσκωμα του παγωνιού στην αγορά του πρώτου πακέτου τσιγάρων, το μικρό μάγκωμα στο στομάχι στην αγορά του πρώτου πακέτου προφυλακτικών, η αναμονή της κυριακάτικης εφημερίδας σου (διαβάζετε «Εποχή», κάνει καλό στον αιματοκρίτη). Κλεμμένες τσίχλες, σοκολάτες της νωθρότητας, μπουγελόφατσες, μεταμεσονύχτια απομακρυσμένα τσιγάρα, η κόρη του περιπτερά, περιπτερόμπυρες. Μηχανικές συναλλαγές, επαναλαμβανόμενες λέξεις και τιμές. Μέσα στην επανάληψη η φράση αποκτά δεδομένο ρυθμό, οι λέξεις παύουν να σημαίνουν, υπάρχουν απλά ως ήχοι, σαν ξεκούρδιστη μουσική της κάθε μέρας. Μα μέσα στην κρίση διδάσκεσαι να κουρδίζει τη σιωπή.
Όμως οι περιπτεράδες εκδικούνται. Τις νύχτες επισκέπτονται τον ύπνο μας. Καπνίζουν τα τσιγάρα μας, ανοίγουν τις σοκολάτες μας, αντικαθιστούν τους τίτλους των εφημερίδων με βρώμικες λέξεις. Το πρωί παριστάνουν ξανά τους ανήξερους, μεταμφιεσμένοι πίσω από μια αθώα φράση: Τι θα πάρετε;
Αυτό είναι άλλωστε η κρίση. Ένα άδειο περίπτερο, ξεχασμένο σε μια ερημιά και κρεμασμένα στα μανταλάκια δείκτες ανεργίας, αγκυλωτοί σταυροί και ολόσωμες αφίσες του Βαγγέλη Βενιζέλου.


http://tsalapatis.blogspot.gr/